Müzakereci Demokrasi, ya da Diyalojik Demokrasi terim olarak ilk kez Joseph M. Bessette tarafından kullanılan Habermas tarafından geniş kesime tanıtılan Rawls ve Giddens gibi düşünürler tarafından geliştirilen bir liberal demokrasi kuramı ve oydaşmacılığı amaç edinen bir demokrasi anlayışıdır. Müzakereci Demokrasi özünde Belçika ve İsviçre gibi konfederasyon idari modeline sahip ülkelerde karar alma süreçlerine ilişkin bir demokrasi anlayışıdır, ayrıca kendine üniter devletlerde de uygulama alanları bulmaktadır. Katılımcı sayısına göre doğrudan ve temsili demokrasiye ilişkin olabilir.
Yapısı itibarıyla konfederasyonlarda merkezî devletin altında birden çok konfedere devlet bulunur, merkezi devletin varlık amacı dış siyasette konfedere devletlerin çıkarlarını korumaktır, müzakereci demokrasilerde ortak çıkarları korumak adına oydaşmanın sağlanması gerekmektedir, bu demokrasi modelinde şeffaflık önemli bir yer tutar öyle ki çıkarlarını saklayarak hareket eden ve daha fazla fayda sağlamayı uman bir tarafın olması halinde demokrasinin işlemesi imkansızdır. Müzakerenin yürütülebilmesi için tarafların şeffaf olmasının yanında müzakere ortamının da tarafların özgürce bir araya gelmiş olması, oy eşitliği, gündemi belirleme hakkı ve zor kullanılmaması gibi kamusal alana has bazı özellikleri taşıması gerekir. Müzakereci demokrasi teorisinin geleneksel demokrasi teorilerinden farklılaştığı nokta ise meşruluğun oylama ile değil müzakere ile sağlanmasıdır.