emir ne demek TDK sözlük anlamı ve açıklaması nedir?
emir, -mri
Arapça emr
1. isim Buyruk, komut, talimat, ferman.
2. isim İstek:
"İkide birde dönüp benden bir emrim olup olmadığını soruyordu." - Yakup Kadri Karaosmanoğlu
3. isim, bitki bilimi Orta Anadolu'da şarap yapımı için üretilen, orta kalın kabuklu, beyaz renkli, kısa ve karışık budanan bir tür üzüm.
İktisat Terimleri Sözlüğü - 2004
İngilizce: order
Borsada taşınır değer alıp satmak amacıyla aracılara yazılı ya da sözlü biçimde yapılan bildirim.
Gramer Terimleri Sözlüğü - 2003
bk. emir kipi.
Hemşirelik Terimleri Sözlüğü - 2015
İngilizce: command
Bir işin veya görevin yapılması için amirin astına verdiği yazılı veya sözlü talimat, buyruk.
Kelime Kökeni
emir (I)
Arapça Amr kökünden gelen ˀamr أمر "1. buyruk, 2. iş, maslahat, olgu, şey" sözcüğünden alıntıdır. Arapça sözcük Arapça ˀamara أمر "belirledi, buyurdu" fiilinin masdarıdır. (NOT: Bu sözcük Aramice/Süryanice #Amr אמר "belirtmek" kökü ile eş kökenlidir. Aramice/Süryanice kök Akatça amāru "görmek, farkına varmak" fiili ile eş kökenlidir. )
Tarihte En Eski Kaynak
emr [ Atebet-ül Hakayık (1300 yılından önce) ]
emir (II)
Arapça Amr kökünden gelen ˀamīr أمير "buyuran, komutan, bey, prens" sözcüğünden alıntıdır. Arapça sözcük Arapça ˀamara أمر "buyurdu" fiilinin sıfatıdır.
Tarihte En Eski Kaynak
[ (1300 yılından önce) ]