Barbarizm, (Helence: βαρβαρισμός, Latince: Barbarismus) dildeki standart dışı kelimelerin, ifadelerin ve telaffuzların bütünü için kullanılan, Helence kökenli bir sözcüktür. Bir diğer dil yanlışı olan soloecismus ile ayrıldığı nokta, bazbarizm morfoloji ile ilgili yanlışlar için kullanılırken, soloecismus'un söz dizmsel yanlışlar için kullanılmasıdır. Terim genel olarak yazı dili için kullanılmaktadır. Öte yandan modern dilbilimde kabul edilen anlamı dışında bu terim, tanımlayıcı bilim alanındaki bilim adamları tarafından seyrek de olsa kullanılmaktadır.
{tocify} $title={İçindekiler}
Kökeni
Barbarizm terimi ilkin Helenler tarafından dillerine giren yabancı unsurlar için kullanılmıştır. ("Barbarismos" kelimesi "barbaros" kelimesiyle bağlantılıdır; Helenler tarafından kullanılan bir doğa taklidi olan "bar-bar-bar"dan gelir, ki bu da "zırvalamak" anlamını taşımaktadır. - hem barbarın hem barbarizmin olumsuz eğilimi buradan doğar.) Bunun gibi, diğer dillerdeki Anglisizm, İngilizce'deki Gallisizm [Örneğin to be present at (hazır bulunmak) fiili yerine to assist fiilini kullanmak, krş. Fransızca assister] Cermenizm, Hispanizm vb., barbarizmin örnekleri olarak sunulabilir.
Latincede
Latin dilinde barbarismus tartışmaları özellikle ünlü eğitimci Quintilianus'un Institutio Oratoria adlı eserinde belirgindir. Quintilianus, barbarismus - soloecismus konuları üzerinde ayrıntılı biçimde durmuş ve bunları tasnif etmiş, bu dil yanlışlarını kendi başlıkları altında açıklamıştır. Quintilianus'tan önce Romalı satir yazarı Gaius Lucilius günümüze fragmanlar halinde kalmış olan eserinde "yüz çeşit soloecismus ve bunların örnekleri"nden bahsetmiştir. Yine Rhetorica ad Herennium adlı eserde de bu konu üzerinde durulmuştu. Öte yandan yine Romalı yazar Aulus Gellius'tan menkul, Octavianus Augustus döneminden önce barbarismus kelimesi kullanılmamıştır. Publius Nigidius, Commentarii Grammatici adlı eserinde barbarismus yerine "rusticus sermo" (taşra ağzı) tabirini kullanmış, böyle konuşmayı da "rustice loqui" (taşralı gibi konuşmak) olarak nitelemiştir.
Quintilianus'ta Barbarismus Tartışması ve Tasnif
Quintilianus, Institusio Oratoria eserinde öncelikle biçemin üç özelliğinden bahseder:
a) Yanlışsız olması
b) Sade olması
c) Zarafet taşıması
Barbarismus da ilk şıkla ilgili bir dil yanlışıdır. Tek tek kelimelerde görülür. Soloecismus ise söz dizimsel bir yanlıştır. Quintilianus Barbarismus'u mahiyetine göre tasnif eder:
Yabancı kelime kullanmak
Quintilianus'a göre yabancı kelime kullanmak en başa bir üslup hatasıdır. Buna örnek olarak M. Tullius Cicero'nun sırf alay için kullandığı ve Sardinya dilinden aldığı mastruca kelimesini verir ve bunun bir üslup düşüklüğü olduğunu öne sürer
Kelime seçiminde kaba ve zarafet yoksunu olmak
Bu bir üslup hatasından ziyade hatibin mizacından kaynaklıdır ve bir düşüklüktür.
Harf ya da hece ilavesi ve çıkarımı yapmak, bir kelime yerine başkasını kullanmak
Örneğin pergula (açık portik) yerine precula kullanmak. Öte yandan bu tür kullanımlar Latin şiiri bağlamında mazur görülebilmektedir zira şairin vezne uymak gibi bir zorunluluğu vardır.
Telaffuz ve heceleme kusurları
Bu sınıf da kendi içinde dört bölüme ayrılmıştır:
a) Diftongların ayrışması
örn. E-u-ro-pa-i / A-si-a-i
b) İki hecenin tek heceymişçesine okunması
örn. Pha-ëton / Phae-ton
Bu duruma Helenler synaeresis, Latinlerse complexio der.
c) Uzun hecenin kısa, kısa hecenin uzun okunması
d) Yunanca bağlamında nefes işaretinin, Latincede ise "h" sesinin ilavesi ya da kaldırılması
Quintilianus bu ayrımı yapsa da özellikle Latincedeki "h" sesi bağlamında bunun bir yanlış olup olmadığı meçhuldür. Çünkü "h"nin bir harf mi yoksa aynı zamanda bir nefes işareti mi olduğu şüphelidir. Filolojik bulgulara göre eski dönemde "h" harfi kelime başlarında çok kullanılmazdı: örn. (H)aedus / Aedus; (H)ircus / Ircus. Konsonantların yanında ise hiç yoktu: örn. Gracc(h)us / Graccus; Triump(h)us / Triumpus. İlerleyen dönemde ise olur olmaz her yere konmuştur: örn. Corona / C(h)orona; Centuria / C(h)enturia.
Rus dilinde
18. ve 19. yy.'larda soylu sınıfın kullandığı Rusça, Fransız dili tarafından ciddi şekilde "barbarlaştırıldı." Bu dönemde Fransızca konuşmak yalnızca moda haline gelmemiş, öte yandan üst düzey eğitim almış birini diğerlerinden ayırmaya da yarar olmuştu. Bunun belirgin bir örneği Leo Tolstoy'un Savaş ve Barış adlı eserinde görülebilir. Yüksek sosyetenin kaymak tabakası kendileri için Fransız bir gouvernante (Türkçe: Mürebbiye) tutabilirken, taşralı üst sınıfın bu imkânı pek yoktur. Buna rağmen taşralının da kendi eğitimini gösterme çabası, Griboyedov'un Akıldan Bela adlı eserinde "Fransızca ve Nijniy Novgorod dillerinin karışımı" diye nitelediği sonucu üretti (Rus. смешенье языков: французского с нижегородским). Franko-Nijniy Novgorodca, edebiyatta ve tiyatroda bir komedi unsuru olarak sıklıkla kullanılmıştır.
barbarizm kelimesi hakkında bilgi nedir TDK sözlük anlamı ve açıklaması ne?
isim, Fransızca barbarisme
Bir sözün fonetik veya morfolojik yapısında yapılan büyük yanlışlık.