dinç ne demek? TDK anlamı ve açıklaması
dinç, -ci
1. sıfat Gücü ve sağlık durumu yerinde; tendürüst, tüvana:
"Kısa kesilmiş çember sakallı, iri ağızlı, yetmişlik, dinç bir ihtiyar." - Memduh Şevket Esendal
2. zarf Canlı, zinde bir biçimde:
"Sabah olunca, bütün gece uyumamasına karşın kendini dinç hissediyordu." - İhsan Oktay Anar
Kelime Kökeni
Türkçe tin- veya din- "dinmek, dinlenmek, nefes almak" fiilinden +Iş sonekiyle türetilmiştir.
Tarihte En Eski Kaynak
- tiniş [ Tuhfetu'z Zekiyye fi'l-Lugati't-Türkiyye (1425) ]
- tınç "dinmiş, dinlenmiş" [ TDK, Tarama Sözlüğü (1400 yılından önce) ]
- dinç [ Evliya Çelebi, Seyahatname (1680) ]