Gün, günlük kullanımda yirmi dört saate karşılık gelen bir zaman birimidir. Bu süre yaklaşık olarak Güneş'in belli bir noktadaki meridyenden iki geçişi arasındaki zamanın yıl içerisindeki ortalamasıdır. Dünyanın uzak yıldızlara göre kendi ekseni etrafında bir tam tur yapması için gereken süreye yıldız günü denir, gözlemevlerinde kullanılan bu zaman birimi 23 saat 56 dakikadır.
Bir takvim günü, gece saat 24.00'dan (12.00 veya 00.00 olarak da adlandırılır) ertesi gece 24.00'a kadar olan saat dilimidir. Bununla birlikte 'gün' tabiri ile bazen, gündoğumundan ertesi gündoğumuna kadar olan zaman veya sadece gündüz kastedilir.
Bir haftada yedi gün vardır. Bunlar, Pazartesi, Salı, Çarşamba, Perşembe, Cuma, Cumartesi ve Pazar olarak adlandırılırlar. Haftanın günleri gece yarısı 24.00'da başlar ve ertesi gece aynı vakitte sona erer.
Bir yıl içerisinde 365 tam gün vardır. Bir ay içerisinde 28, 29, 30 veya 31 gün vardır.
- 30 gün süren aylar: Nisan, Haziran, Eylül, Kasım.
- 31 gün süren aylar: Ocak, Mart, Mayıs, Temmuz, Ağustos, Ekim, Aralık.
Not: Şubat ayı 28 gündür. 4 yılda bir Şubat ayı 29 gündür. Dün olarak bugünden bir önceki günü, yarın ise bugünden bir sonraki günü gösterir.
 |
| Bir gün içerisinde Güneşin doğumu ve batışı aynı kare içerisinde. |
gün ne demek TDK sözlük anlamı ve açıklaması nedir?
1. isim Güneş.
2. isim Güneş ışığı.
3. isim Gündüz:
"Bütün gün yanında kalırdım." - Adalet Ağaoğlu
4. isim Yer yuvarlağının kendi ekseni etrafında bir kez dönmesiyle geçen 24 saatlik süre:
"Kız kardeşi üç yıl, bir gün olsun canı sıkılmadan yaşadı Tatvan'da." - Necati Cumalı
5. isim İçinde bulunulan zaman:
"Aylıkları, günün ihtiyaçları karşısında devede kulak gibi kalıyordu." - Reşat Nuri Güntekin
6. isim Zaman, sıra:
"Ama şu son günlerde büyük bir ilerleme olmuştu kadında." - Ayşe Kulin
7. isim Çağ, devir.
8. isim İyi yaşanmış zaman:
Zavallı, gün görmedi.
9. isim Bayram niteliğinde özel gün:
Bugün Fransızların günü imiş.
10. isim Belirli günlerde ev hanımlarının konuk ağırlamak için yaptıkları toplantı:
Yarın Ayşe Hanım'ın günü.
11. isim Tarih.
Kelime Kökeni
Eski Türkçe kün sözcüğünden evrilmiştir.
Tarihte En Eski Kaynak
kün "gündüz" [ Orhun Yazıtları (735) : tünli künli yéti ödüşke subsız keçtim [geceli gündüzlü yedi günde susuz geçtim] ]
gündelik "bir arazi ölçüsü" [ Meninski, Thesaurus (1680) ]
gündelik "yevmiye" [ Esad Efendi, Lehcet-ül Lugat (1732) ]
günce "günlük tutulan defter" [ TDK, Türkçe Sözlük, 6. Baskı (1974) ]
güncel "günün konusu olan, aktüel" [ TDK, Türkçe Sözlük, 5. Baskı (1969) ]