tabii ne demek TDK sözlük anlamı ve açıklaması nedir?
(tabii:), Arapça ṭabīʿī
1. sıfat Doğada olan, doğada bulunan.
2. sıfat Olağan, alışılmış, her zamanki gibi olan, beklenildiği gibi:
"Sıcaklar arttıkça serin yerler aramak, âdeta tabii bir ihtiyaç hâline geliyor." - Ahmet Rasim
3. sıfat Sağduyuya, mantığa, olağan düzene uygun olan:
"Beklenen cevap gelince derhâl yazılacağı tabiidir." - Atatürk
4. sıfat Yapmacık olmayan, doğal:
"Bir milletin kendi varlığını müdafaa etmesinden daha tabii ne olabilir?" - Mehmet Kaplan
5. sıfat Katıksız, saf, doğal:
Tabii meyve suları.
6. zarf (ta'bi:) Elbette, doğallıkla, doğal olarak, işin gereği olarak:
"Yurttaşlarım arasında bana bu yabancılığı çektirmemek isteyenler de oldu tabii." - Adalet Ağaoğlu
Orta Öğretim Terimleri Kılavuzu - 1963
bk. doğal
Kelime Kökeni
Arapça ṭabīˁī طبيعى "tabiata uygun, doğal" sözcüğünden alıntıdır. Arapça sözcük Arapça ṭbˁ kökünden gelen ṭabīˁat طبيعة "tabiat" sözcüğünün nisbet halidir. tabiat maddesine bakınız.
Tarihte En Eski Kaynak
[ Kıpçak Türkçesi Sözlüğü (1500 yılından önce) ]