doğruculuk ne demek? TDK anlamı ve açıklaması
doğruculuk, -ğu
1. isim Doğrucu olma durumu; harbicilik:
"Gönüllü doğruculuğun o kadarı tatlı anılar edinme şanslarını büyük çapta kısıtlar." - Refik Erduran
2. isim, felsefe Bir insanın söz ve hareketleriyle düşünüşünün, kanaat ve inançlarının uyuşması.
Yazın Terimleri Sözlüğü - 1974
Fransızca: verişme
Sanatta, yazında, çirkinin ve bayağının da gökçebilimsel bir değer olarak yer alması gerektiğini savunan ve XIX. yüzyılın sonunda kurulan bir İtalyan yazın okulu.
Felsefe Terimleri Sözlüğü - 1975
Türkçe: sıdk, İngilizce: veracity, Fransızca: véracité, Almanca: Wahrhaftigkeit, Latin: veracitas
Doğruyu söyleyen kimsenin öz belirtisi, niteliği. Bir insanın söz ve eylemleriyle kanı ve inançlarının, düşünüşünün uyuşması. Bir insanın kendi kendisiyle uyum içinde oluşu. Özü, sözü bir olan kimsenin durumu.
Edebiyat ve Söz Sanatı Terimleri Sözlüğü - 1948
Fransızca: Vérisme
Sanatta, edebiyatta çirkinin ve bayağının da estetik bir değer olarak yer alması gerektiğini savunan ve ondokuzuncu yüzyılın sonunda kurulan bir İtalyan çığırı.