19. yüzyılda ilk kez ortaya çıkan ve isimlendirilen Anarko-feminizm (İngilizce: Anarcha-feminism), anarşizm ile feminizmi bir araya getirir ve ataerkilliği hiyerarşinin ve dolayısıyla da toplumun temel problem kaynağının bir görünümü olarak değerlendirir. Anarko-feministler ataerkillik ve maşizm ile savaşın sınıf çatışmalarının ve devlete yönelik anarşist mücadelenin bütünleyici bir parçası olduğuna inanırlar. Özünde, bu felsefe anarşist mücadeleyi feminist mücadelenin gerekli bir bileşeni olarak görür. Feminizmi de anarşist felsefenin gerekli bir bileşeni olarak görür. L. Susan Brown, "Anarşizm, tüm güç ilişkilerine karşı çıkan bir siyaset felsefesi olduğundan, doğası gereği feministtir" iddiasında bulunur.
Anarko-feminizm, cinsiyetler arasında "eşit bir zemin" yaratmayı amaçlayan, anti otoriter, antikapitalist, baskı karşıtı bir felsefedir. Anarko-feminizm, diğer gruplara veya partilere ihtiyaç duymadan kadınların sosyal özgürlüğünü ve özgürlüğünü önerir.
 |
| Anarko-feminizmin sembolü |
Kökenleri
Anarşist düşünür Mihail Bakunin patriyarkiye karşı çıkmıştır. Anarşizm, köken itibarıyla her türlü otoriteye karşıdır. Patriyarki ya da ataerkil sistem de bir otorite olduğundan birçok anarşist aynı zamanda feministtir.
Anarko-feminizm, 19. yüzyılın sonları ve 20. yüzyılın başlarında Anarşist feministler Emma Goldman, Voltairine de Cleyre ve Lucy Parsons gibi yazarlar ve teorisyenler tarafından desteklendi.