René Descartes

René Descartes (/deɪˈkɑːrt/ veya UK /ˈdeɪkɑːrt/; Fransızca telaffuz: [ʁəne dekaʁt]; Latinceleştirilmiş: Renatus Cartesius; d. 31 Mart 1596 – ö. 11 Şubat 1650:58), bir Fransız filozof, matematikçi ve bilim insanıydı. Daha önce birbirinden ayrı olan geometri ve cebir alanlarını birleştirerek analitik geometriyi icat etti. İlk olarak Nassaulu Maurice'in Hollanda Devlet Ordusu'nda ve bir Stadhouder olarak Birleşik Hollanda Cumhuriyeti'nde hizmet veren Descartes, çalışma hayatının büyük bir bölümünü Hollanda Cumhuriyeti'nde geçirdi. Hollanda Altın Çağı'nın en dikkate değer entelektüel şahsiyetlerinden biri olan Descartes ayrıca modern felsefenin kurucularından biri olarak kabul edilir.

Descartes'ın felsefesinin birçok unsurunun, geç Aristotelesçilik, 16. yüzyılın yeniden canlanan Stoacılık veya Augustine gibi daha önceki filozoflarda emsalleri vardır. Doğa felsefesi'nde, ekoller'den iki ana noktada ayrıldı: birincisi, cismani töz'ün madde ve biçime ayrılmasını reddetti; ikinci olarak, doğal fenomenleri açıklamada ilahi veya doğal nihai amaçlar'a yapılan herhangi bir çağrıyı reddetti. Teolojisinde Tanrı'nın yaratma eylemi'nin mutlak özgürlüğünde ısrar eder. Önceki filozofların otoritesini kabul etmeyi reddeden Descartes, görüşlerini sıklıkla kendinden önceki filozoflardan ayırır. Duygular üzerine bir erken modern bir inceleme olan Ruhun Tutkularının açılış bölümünde, Descartes, bu konuda "sanki daha önce bu konularda kimse yazmamış gibi" yazacağını iddia edecek kadar ileri gider. En iyi bilinen felsefi ifadesi "Latince: cogito, ergo sum" ("Düşünüyorum, öyleyse varım", İngilizce: "I think, therefore I am"; Fransızca: Je pense, donc je suis), Yöntem Üzerine Söylem (1637; Fransızca ve Latince) ve Felsefenin İlkelerinde (1644, Latince).

Descartes sıklıkla modern felsefenin babası olarak anılır ve 17. yüzyılda epistemoloji'ye verilen artan ilgiden büyük ölçüde sorumlu olarak görülür. Daha sonra Spinoza ve Leibniz tarafından savunulan 17. yüzyıl kıtasal rasyonalizminin temellerini attı ve daha sonra Hobbes, Locke, Berkeley ve Hume'dan oluşan ampirist düşünce okuluna karşı çıktı. 17. yüzyıl Hollanda Cumhuriyeti'nde, erken modern rasyonalizmin yükselişi -tarihte ilk kez kendi başına oldukça sistematik bir felsefe okulu olarak- genel olarak modern Batı düşüncesi üzerinde muazzam ve derin bir etki yarattı. Descartes'ın (yetişkin yaşamının çoğunu geçirmiş ve tüm önemli yapıtlarını Hollanda'nın Birleşik Eyaletleri'nde yazmıştır) ve Spinoza'nın iki etkili rasyonalist felsefi sistemi - Kartezyencilik ve Spinozizm. "Akıl Çağı"na adını ve tarihteki yerini verenler, Descartes, Spinoza ve Leibniz gibi 17. yüzyıl baş rasyonalistleriydi. Leibniz, Spinoza ve Descartes felsefenin yanı sıra matematikte de çok bilgiliydiler ve Descartes ve Leibniz bilime de büyük katkıda bulundular.

Descartes'ın İlk Felsefe Üzerine Meditasyonlar (Meditations on First Philosophy) (1641) çoğu üniversitenin felsefe bölümünde standart bir metin olmaya devam ediyor. Descartes'ın matematikteki etkisi de aynı derecede belirgindir; Kartezyen koordinat sistemi onun adıyla anılır. Sonsuz küçük hesap ve analiz'in keşfinde kullanılan cebir ve geometri arasındaki köprü olan analitik geometri'nin babası olarak kabul edilir. Descartes aynı zamanda Bilimsel Devrim'deki (Scientific Revolution) kilit şahsiyetlerden biriydi.

{tocify} $title={İçindekiler}

Hakkında bilgi

Doğum: 31 Mart 1596; La Haye en Touraine, Touraine, Fransa Krallığı
Ölüm: 11 Şubat 1650 (53 yaşında); Stockholm, İsveç İmparatorluğu
Defin yeri: Adolf Fredriks kyrkogård; 59.33786°K 18.06002°D
Milliyet: Fransız
Vatandaşlık: Fransa
Eğitim:

Collège Royal Henry-Le-Grand (1607-1614)
Poitiers Üniversitesi (LL.B., 1616)
Franeker Üniversitesi
Leiden Üniversitesi
Utrecht Üniversitesi

Tanınma nedeni:

Cogito, ergo sum
Kartezyen şüphe (şüphe yöntemi)
Özne / Öznellik
Normaller yöntemi
Analitik geometri
Kartezyen koordinat sistemi
Zihin-beden problemi
Kartezyen düalizm
(Etkileşimcilik, denemecilik)
İkisellik
Kartezyen çember
Temelcilik
Mathesis universalis
Descartes ilmeği
Rüya argümanı
Kötü cin
Momentumun kornumu (quantitas motus)
Baloncu teori
Balmumu argümanı
Ticari marka argümanı
Nedensel yeterlilik ilkesi
Res cogitans / res extensa ayrımı
Conatus
Tanrı'nın varlığına ilişkin ontolojik argüman

Tez: Başlıksız Hukuk Fakültesi tezi (1616)
Doktora öğrencileri: Isaac Beeckman, Jacobus Golius
Diğer önemli öğrencileri: Gilles-François Boulduc, René Fédé
Etkilendikleri: Plato, Aristotle, Archimedes, İbn-i Heysem, El Gazali, İbn Rüşd, Anselmus, Elisabeth of the Palatinate, Augustinus, Stoacılık, Aquinas, Ockhamlı William, Suárez, Mersenne, Sextus Empiricus, Montaigne, Jacobus Golius, Beeckman, Harvey, Viète, Duns Scotus, Avilalı Teresa
Etkiledikleri: Hemen hemen tüm sonraki Batı felsefesi, özellikle Spinoza, Leibniz, Locke, Malebranche, Arnauld, Bossuet, Pascal, Huygens, Newton, Voltaire, Rousseau, Hume, Gibbon, Kant, Schopenhauer, Nietzsche, Husserl, Chomsky
Çağı: 17. yüzyıl felsefesi; Aydınlanma Çağı
Bölgesi: Batı felsefesi; Hollanda felsefesi; Fransız felsefesi
Okulu:

Rasyonalizm
Kartezyenizm
Mekanizm
Doğuştancılık
Temelcilik
Konsepsiyonelizm
Augustinizm
Dolaylı gerçekçilik
Gerçeğin yazışma teorisi
Corpuscularianizm
Teolojik iradecilik

René Descartes imzası

Hayatı

Erken dönem yaşamı

René Descartes, La Haye en Touraine, Touraine Eyaleti (şimdi Descartes, Indre-et-Loire), Fransa'da, 31 Mart 1596'da doğdu. Annesi Jeanne Brochard, onu doğurduktan kısa bir süre sonra öldü ve bu yüzden onun da hayatta kalması beklenmiyordu. Descartes'ın babası Joachim, Rennes'deki Brittany Parlementosu üyesiydi. René, büyükannesi ve büyük amcası ile birlikte yaşıyordu. Descartes ailesi Roma Katolik olmasına rağmen, Poitou bölgesi Protestan Huguenotlar tarafından kontrol ediliyordu. 1607'de, kırılgan sağlığı nedeniyle geç bir tarihte, La Flèche'deki Cizvit Collège Royal Henry-Le-Grand'a girdi ve burada Galileo'un çalışmaları dahil olmak üzere matematik ve fizikle tanıştı. 1614'te mezun olduktan sonra iki yıl (1615-1616) Poitiers Üniversitesi'nde okudu ve Kilise ve medeni hukuk alanlarında Baccalauréat ve Lisans derecesi kazandı. 1616'da, babasının istekleri doğrultusunda avukat olması gerektiğini söyledi. Oradan Paris'e taşındı.

Yöntem Üzerine Söylemde (Discourse on the Method) Descartes şunları hatırlıyor:

Mektupları incelemeyi tamamen bıraktım. Kendimde veya dünyanın büyük kitabında bulunabilecek bilgilerden başka bir bilgi aramamaya karar vererek, gençliğimin geri kalanını seyahat ederek, mahkemeleri ve orduları ziyaret ederek, farklı mizaç ve rütbelerden insanlarla kaynaşarak, çeşitli deneyimler toplayarak, talihin bana sunduğu durumlarda kendimi sınayarak ve her zaman bazı şeyleri elde etmek için yoluma ne çıktıysa üzerinde düşünerek ondan fayda elde ederek geçirdim.

Descartes, 1618'de profesyonel bir askeri subay olma tutkusuna uygun olarak paralı asker olarak Breda'daki Maurice of Nassau komutasındaki Protestan Hollanda Devletleri Ordusuna katıldı ve Simon Stevin tarafından kurulan askeri mühendislik dalı ile ilgili resmi bir çalışma yaptı. Bu nedenle Descartes, matematik bilgisini ilerletmek için Breda'dan çok teşvik aldı. Bu şekilde, kendisi için Müzik Özeti (Compendium of Music) (1618'de yazılmış, 1650'de yayınlanmış) adlı eseri yazdığı Dordrecht okulunun müdürü Isaac Beeckman ile tanıştı. Birlikte serbest düşüş, zincir eğrisi, konik kesitler ve akışkan statiği üzerinde çalıştılar. Her ikisi de matematik ve fiziği tamamen birbirine bağlayan bir yöntem yaratmanın gerekli olduğuna inanıyordu.

Descartes, 1619'dan beri Bavyera Katolik Dükü Maximilian'ın hizmetindeyken, Kasım 1620'de Prag yakınlarındaki Beyaz Dağ Savaşı'nda hazır bulundu.

Poitiers Üniversitesi'nde Descartes için mezuniyet kaydı, 1616

Rüyalar

Adrien Baillet'e göre, 10-11 Kasım 1619 gecesi (Aziz Martin Günü), Neuburg an der Donau'da görev yaparken, soğuktan korunmak için Descartes kendini "fırın" (muhtemelen bir horoz sobası) olan bir odaya kapattı. İçerideyken üç rüya gördü ve ilahi bir ruhun kendisine yeni bir felsefe gösterdiğine inanıyordu. Bununla birlikte, Descartes'ın ikinci rüyası olarak kabul ettiği şeyin aslında bir patlayan kafa sendromu (EHS-Exploding Head Syndrome) bölümü olması muhtemeldir. Çıktıktan sonra analitik geometri ve matematiksel yöntemi felsefeye uygulama fikrini formüle etmişti. Bu vizyonlardan, bilim arayışının, onun için gerçek bilgeliğin arayışı ve hayatının çalışmalarının merkezi bir parçası olduğu kanıtlanacaktı. Descartes ayrıca tüm doğruların birbiriyle bağlantılı olduğunu çok net bir şekilde gördü, böylece temel bir doğru bulmak ve mantıkla ilerlemek tüm bilime yol açacaktı. Descartes bu temel gerçeği çok yakın bir süre sonra ünlü "Düşünüyorum, öyleyse varım" ile keşfetti.

Descartes'ın La Haye en Touraine'de doğduğu ev

Fransa

1620'de Descartes ordudan ayrıldı. Loreto'daki Basilica della Santa Casa'yı ziyaret etti, ardından Fransa'ya dönmeden önce çeşitli ülkeleri ziyaret etti ve sonraki birkaç yıl boyunca Paris'te zaman geçirdi. Yöntem üzerine ilk makalesini orada yazdı: Regulae ad Directionem Ingenii (Zihnin Yönü için Kurallar, Rules for the Direction of the Mind). 1623'te La Haye'ye geldi ve hayatının geri kalanında rahat bir gelir sağlayan tahviller'e yatırım yapmak için tüm mülkünü sattı. Descartes, 1627'de Kardinal Richelieu tarafından La Rochelle Kuşatması'nda hazır bulundu. Aynı yılın sonbaharında, Mersenne ve diğer birçok bilginle birlikte simyacı Nicolas de Villiers, Sieur de Chandoux'nun ilkeleri üzerine verdiği bir konferansı dinlemek için geldiği papalığa ait nuncio Guidi di Bagno'nun evinde, sözde yeni bir felsefenin ilkeleri üzerine, Kardinal Bérulle, Engizisyon'un ulaşamayacağı bir yerde yeni felsefesinin bir açıklamasını yazmasını istedi.

Hollanda

Descartes, 1628'de Hollanda Cumhuriyeti'ne döndü. Nisan 1629'da Franeker Üniversitesi'ne katıldı, Adriaan Metius danışmanlığında çalıştı, ya Katolik bir aileyle yaşadı ya da Sjaerdemaslot kiraladı. Ertesi yıl, "Poitevin" adı altında, hem onu Pappus altıgen teoremi ile yüzleştiren Jacobus Golius ile matematik çalışmak için hem de Martin Hortensius ile astronomi çalışmak için Leiden Üniversitesi'ne kaydoldu. Ekim 1630'da, bazı fikirlerini intihal etmekle suçladığı Beeckman ile arası açıldı. Amsterdam'da, 1635'te Deventer'de doğan bir kızı Francine olan Helena Jans van der Strom adında bir hizmetçi kızla ilişkisi vardı. Kızı 5 yaşında kızıl hastalığından öldü.

Amsterdam'da, Descartes Westermarkt 6'da yaşıyordu (Maison Descartes, sol).

Zamanın birçok ahlakçısının aksine, Descartes tutkuları küçümsemedi, aksine onları savundu; Francine'in 1640'taki ölümüne ağladı. Jason Porterfield'ın yakın tarihli bir biyografisine göre, "Descartes, insanın kendine adam olduğunu kanıtlamak için gözyaşlarından kaçınması gerektiğine inanmadığını söyledi." Russell Shorto, babalık ve bir çocuğu kaybetme deneyiminin Descartes'ın çalışmasında bir dönüm noktası oluşturduğunu ve odak noktasını tıptan evrensel cevaplar arayışına çevirdiğini düşünüyor.

Sık sık yapılan hareketlere rağmen, tüm önemli çalışmalarını Hollanda'da 20 yılı aşkın bir süre boyunca yazdı ve matematik ve felsefede bir devrim başlattı. 1633'te Galileo İtalyan Engizisyonu tarafından mahkûm edildi ve Descartes, önceki dört yıllık eseri olan Dünya Üzerine İnceleme (Treatise on the World) adlı çalışmasını yayınlama planlarından vazgeçti. Yine de, 1637'de bu çalışmanın bazı bölümlerini üç makale halinde yayınladı: Les Météores (Meteorlar), "La Dioptrique" (Dioptrics) ve La Géométrie (Geometri), öncesinde ünlü Discours de la méthode (Yöntem Üzerine Söylem). İçinde Descartes, bilgimizin sağlam bir temele dayanmasını sağlamayı amaçlayan dört düşünce kuralı ortaya koymaktadır:

Birincisi, böyle olduğunu bilmediğim hiçbir şeyi doğru kabul etmemekti; başka bir deyişle, acelecilikten ve önyargıdan dikkatle kaçınmak ve tüm şüphe zeminini dışlayacak kadar açık ve seçik olarak zihnime sunulandan başka bir şeyi yargımda içermemek.

La Géométriede Descartes Pierre de Fermat ile yaptığı keşiflerden yararlandı, bunu yapabildi çünkü Loci'ye Giriş (Introduction to Loci) adlı makalesi ölümünden sonra 1679'da yayınlandı. Bu daha sonra Kartezyen Geometri olarak tanındı.

Descartes, hayatının geri kalanında hem matematik hem de felsefe ile ilgili eserler yayınlamaya devam etti. 1641'de Latince yazılmış ve böylece bilginlere hitap eden Meditationes de Prima Philosophia (İlk Felsefe Üzerine Meditasyonlar, Meditations on First Philosophy) adlı bir metafizik risalesi yayınladı. Bunu 1644'te Yöntem Üzerine Söylem (Discourse on the Method) ve İlk Felsefe Üzerine Meditasyonların (Meditations on First Philosophy) bir tür sentezi olan Principia Philosophiae (Felsefenin İlkeleri, Principles of Philosophy) izledi. 1643'te, Kartezyen felsefe Utrecht Üniversitesi'nde kınandı ve Descartes, Egmond-Binnen'e yerleşerek Lahey'e kaçmak zorunda kaldı.

Christia Mercer, Descartes'ın elli yıl önce, entelektüel büyümede felsefi yansımanın rolüyle ilgili olarak The Interior Castle’ı yayınlayan İspanyol yazar ve Roma Katolik rahibesi Avilalı Teresa'dan etkilenmiş olabileceğini öne sürdü.

Descartes (Hollanda hizmetinde bir İtalyan generali olan Alfonso Polloti aracılığıyla) Bohemya Prensesi Elisabeth ile esas olarak ahlaki ve psikolojik konulara ayrılmış altı yıllık bir yazışmaya başladı. Bu yazışmayla bağlantılı olarak, 1649'da Prenses'e adadığı Les Passions de l'âme (Ruhun Tutkuları, The Passions of the Soul) adlı eseri yayınladı. Principia Philosophiaenin Abbot Claude Picot tarafından hazırlanan Fransızca çevirisi 1647'de yayınlandı. Bu basım ayrıca Prenses Elisabeth'e ithaf edilmiştir. Fransızca baskının önsözü'nde Descartes, gerçek felsefeyi bilgeliğe ulaşmanın bir yolu olarak övdü. Bilgeliğe ulaşmak için dört sıradan kaynak belirler ve son olarak, ilk nedenleri araştırmaktan oluşan beşinci, daha iyi ve daha güvenli olduğunu söyler.

İsveç

1649'da Descartes, Avrupa'nın en ünlü filozof ve bilim adamlarından biri haline gelmişti. O yıl İsveç Kraliçesi Christina onu yeni bir bilim akademisi kurması ve ona aşk hakkındaki fikirlerini öğretmesi için sarayına davet etti. Descartes kabul etti ve kışın ortasında İsveç'e taşındı. Descartes ile ilgilendi ve The Passions of the Soulu yayınlaması için teşvik etti.

Stockholm'daki Tre Kronor'a 500 metreden daha yakın olan Västerlånggatan'da yaşayan Pierre Chanut'un evinde misafirdi. Orada, Chanut ve Descartes bir Torricelli cıva barometresiyle gözlemler yaptılar. Blaise Pascal'a meydan okuyan Descartes, hava tahmininde atmosferik basınç'ın kullanılıp kullanılamayacağını görmek için Stockholm'deki ilk barometrik okuma setini aldı.

Ölümü

Descartes, Kraliçe Christina'ya doğum gününden sonra haftada üç kez sabah 5'te soğuk ve rüzgarlı şatosunda ders vermeyi planladı. Birbirlerinden hoşlanmadıkları çok geçmeden anlaşıldı; onun mekanik felsefe ile ilgilenmediği gibi Antik Yunan'a olan ilgisini de paylaşmadı. 15 Ocak 1650'de Descartes, Christina'yı yalnızca dört ya da beş kez görmüştü. 1 Şubat'ta pnömoni hastalığına yakalandı ve 11 Şubat'ta öldü. Chanut'a göre ölüm nedeni pnömoniydi, ancak onun kanamasına izin vermeyen Christina'nın doktoru Johann van Wullen'e göre peripnömoniydi. (Descartes'ın tanımladığı gibi sert geçen Ocak ayının ikinci yarısı dışında kış ılıman geçmiş görünüyor; ancak, "muhtemelen bu yorumun Descartes'ın hava durumu hakkında olduğu kadar entelektüel iklimi de ele alması amaçlandı.")

Paris'teki Saint-Germain-des-Prés Manastırı'ndaki Descartes'ın mezarı

Adolf Fredriks Kilisesi'nde 1720'lerde dikilmiş Descartes anıtı

E. Pies, Doktor van Wullen'ın bir mektubuna dayanarak bu hesabı sorguladı; ancak, Descartes tedavisini reddetmişti ve o zamandan beri onun doğruluğuna karşı daha fazla argüman ortaya atıldı. 2009 tarihli bir kitapta, Alman filozof Theodor Ebert, Descartes'ın dini görüşlerine karşı çıkan bir Katolik misyoner tarafından zehirlendiğini savunuyor.

Protestan bir ulusta Katolik olarak, Stockholm'deki Adolf Fredrik Kilisesi'nde çoğunlukla yetimler için kullanılan bir mezarlığa gömüldü. El yazmaları, Chanut'un kayınbiraderi Claude Clerselier ve "mektuplarını seçici bir şekilde keserek, ekleyerek ve yayınlayarak Descartes'ı bir aziz haline getirme sürecini başlatan dindar bir Katolik"in eline geçti. 1663'te Papa, Descartes'ın eserlerini Yasaklanmış Kitaplar Dizini arasına yerleştirdi. 1666'da, ölümünden on altı yıl sonra, kalıntıları Fransa'ya götürüldü ve Saint-Étienne-du-Mont'a gömüldü. 1671'de XIV. Louis, Kartezyenizm içindeki tüm dersleri yasakladı. 1792'deki Ulusal Konvansiyon, onun kalıntılarını Panthéon'a nakletmeyi planlamış olsa da, 1819'da Saint-Germain-des-Prés Manastırı'nda kafatası ve bir parmağı eksik olarak yeniden gömüldü. His skull is on display in the Musée de l'Homme in Paris.

Felsefe çalışmaları

Metod Üzerine Söylemde (Discourse on the Method), kişinin hiç şüphesiz doğru olarak bilebileceği bir dizi temel ilkeye ulaşmaya çalışır. Bunu başarmak için, bazen metodolojik şüphecilik veya Kartezyen şüphe olarak da adlandırılan hiperbolik/metafizik şüphe adı verilen bir yöntem kullanır: şüphelenilebilecek herhangi bir fikri reddeder ve sonra onları elde etmek için yeniden gerçek bilgi için sağlam bir temel kurar. Descartes, İlk Felsefe Üzerine Meditasyonlarda (The Meditations on First Philosophy) yaptığı gibi fikirlerini sıfırdan inşa etti. Bunu mimariyle ilişkilendirir: yeni bir bina veya yapı oluşturmak için üst toprak alınır. Descartes, şüphesini toprak ve yeni bilgiyi binalar olarak adlandırır. Descartes'a göre, Aristoteles'in temelcilik eksiktir ve şüphe yöntemi temelciliği güçlendirir.

Başlangıçta, Descartes düşündüğü tek bir ilk ilkeye ulaşır. Bu, Metod Üzerine Söylemdeki (Discourse on Method) Latince "cogito, ergo sum" (İngilizce: "I think, therefore I am", Türkçe: "Düşünüyorum, öyleyse varım") ifadeyle ifade edilir. Descartes, eğer şüphe ediyorsa, o zaman şüpheyi bir şey ya da biri yapıyor olmalı; bu nedenle, şüphe duyduğu gerçek varlığını kanıtladı. "İfadenin basit anlamı, eğer biri varoluşa şüpheyle bakıyorsa, bu onun kendi başına var olduğunun kanıtıdır." Bu iki ilk ilke - düşünüyorum ve ben varım - daha sonra Descartes'ın açık ve seçik algısı tarafından doğrulandı (Meditations adlı eserde üçüncü Meditasyon'unda tasvir edildi): Descartes, bu iki ilkeyi açık ve seçik olarak algıladığı için onların şüphe edilemezliklerini sağlar.

René Descartes iş başında

Descartes düşündüğü için var olduğundan emin olabileceği sonucuna varır. Ama hangi biçimde? Bedenini duyuları kullanarak algılar; ancak, bunlar daha önce güvenilmezdi. Böylece Descartes, tek şüphe götürmez bilginin kendisinin "düşünen bir şey" olduğu olduğuna karar verir. Düşünmek onun yaptığı şeydir ve gücü özünden gelmelidir. Descartes, "düşünce"yi (cogitatio) "içimde olup bitenler ve bunun bilincinde olduğum sürece onun hemen bilincindeyim" olarak tanımlar. Dolayısıyla düşünme, kişinin doğrudan bilinçli olduğu her bir kişinin etkinliğidir. Uyanık düşüncelerin rüyalar'dan ayırt edilebileceğini ve kişinin zihninin, duyularının önüne yanıltıcı bir dış dünya yerleştiren bir kötü cin tarafından "ele geçirilemeyeceği"ni düşünmek için nedenler verdi.

Böylece gözlerimle gördüğümü sandığım bir şey, yalnızca zihnimdeki muhakeme yetisi tarafından kavranır.

Bu şekilde, Descartes, algı'yı güvenilmez bularak ve bunun yerine yalnızca tümdengelim'i bir yöntem olarak kabul ederek bir bilgi sistemi inşa etmeye devam eder.

Zihin–Beden Dualizmi

Paris şehrinde sergilenen otomatlardan etkilenen Descartes, zihin ve beden arasındaki bağlantıyı ve ikisinin nasıl etkileşime girdiğini araştırmaya başladı. Dualizm için başlıca etkileri teoloji ve fizikti. Zihin ve beden ikiliği üzerine teori, Descartes'ın imza doktrinidir ve geliştirdiği diğer teorilere nüfuz eder. Kartezyen dualizmi (veya zihin-beden ikiliği) olarak bilinen, zihin ve beden arasındaki ayrım üzerine teorisi, sonraki Batı felsefelerini etkilemeye devam etti. İlk Felsefe Üzerine Meditasyonlarda (Meditations on First Philosophy) Descartes, Tanrı'nın varlığını ve insan ruhu ile beden arasındaki ayrımı göstermeye çalıştı. İnsanlar bir zihin ve beden birliğidir; bu nedenle Descartes'ın düalizmi, zihin ve bedenin farklı ama yakından bağlantılı olduğu fikrini benimsiyordu. Descartes'ın birçok çağdaş okuyucusu zihin ve beden arasındaki ayrımı kavramayı zor bulsa da, o bunun tamamen basit olduğunu düşündü. Descartes, tözlerin var olma biçimleri olan modlar kavramını kullanmıştır. Descartes, Felsefenin İlkelerinde (Principles of Philosophy), "bir tözü, ondan farklı olduğunu söylediğimiz moddan ayrı olarak açıkça algılayabiliriz, oysa tersine, tözden ayrı modu anlayamayız" diye açıkladı. Tözünden ayrı bir modu algılamak, Descartes'ın şu şekilde açıkladığı entelektüel bir soyutlamayı gerektirir:

Entelektüel soyutlama, düşüncemi bu daha zengin fikrin içeriğinin bir kısmından uzaklaştırarak, onu diğer kısma daha büyük bir dikkatle uygulamamdan ibarettir. Bu nedenle, bir şekli, şekli olan tözü veya uzantısını düşünmeden düşündüğümde, zihinsel bir soyutlama yaparım.

Descartes'a göre, her biri diğerinden ayrı olarak var olabildiklerinde, iki töz gerçekten farklıdır. Böylece Descartes, Tanrı'nın insanlardan farklı olduğu ve bir insanın bedeni ve zihninin de birbirinden farklı olduğu sonucuna vardı. Beden (genişletilmiş bir şey) ve zihin (genişletilmemiş, maddi olmayan bir şey) arasındaki büyük farkların ikisini ontolojik olarak farklı kıldığını savundu. Descartes'ın bölünmezlik argümanına göre, zihin tamamen bölünemezdir: "zihni ya da yalnızca düşünen bir şey olduğum için kendimi düşündüğümde, içimdeki hiçbir parçayı ayırt edemiyorum; kendimi oldukça tek ve eksiksiz bir şey olarak anlıyorum."

L'homme (1664)

Dahası, Meditationsda, Descartes balmumu'nun bir parçasını tartışır ve Kartezyen ikiciliğin en karakteristik tek doktrinini ortaya koyar: evrenin kökten farklı iki tür töz içerdiği -Düşünme olarak tanımlanan zihin veya ruh ve madde ile düşünmeyen olarak tanımlanan beden. Descartes'ın günlerinde Aristotelesçi felsefe, evrenin doğası gereği amaçlı veya teleolojik olduğunu savunuyordu. Olup biten her şey, yıldız ların hareketi veya bir ağaçın büyümesi olsun, güya doğada kendi yolunu bulmuş belirli bir amaç, hedef veya sonla açıklanabilirdi. Aristoteles buna "nihai neden" adını verdi ve bu nihai nedenler, doğanın işleyiş biçimlerini açıklamak için vazgeçilmezdi. Descartes'ın dualizm teorisi, geleneksel Aristotelesçi bilim ile yeni Kepler bilimi ve doğayı açıklama girişimlerinde ilahi bir gücün ve "nihai nedenler"in rolünü reddeden Galileo arasındaki ayrımı destekler. Descartes'ın düalizmi, nihai nedeni fiziksel evrenden (ya da res extensa) zihin (ya da res cogitans) lehine çıkararak, ikincisi için felsefi mantığı sağladı. Bu nedenle Kartezyen düalizm modern fizik yolunu açarken, ruhun ölümsüzlüğüne ilişkin dini inançlara da kapıyı açık tuttu.

Descartes'ın zihin ve madde ikiliği, bir insan kavramını ima ediyordu. Descartes'a göre insan, zihin ve bedenden oluşan bileşik bir varlıktı. Descartes önceliği zihne vermiş ve zihnin beden olmadan var olabileceğini, ancak bedenin zihin olmadan var olamayacağını savunmuştur. Hatta Descartes, Meditationsda, zihnin bir madde olmasına karşın, bedenin yalnızca "kazalardan" oluştuğunu iddia eder. Ancak zihin ve bedenin yakından bağlantılı olduğunu savundu:

Doğa ayrıca bana acı, açlık, susuzluk vb. duyumlarıyla, yalnızca bedenimde onun gemisinde bir kılavuz olarak bulunmadığımı, onunla çok yakından bağlantılı ve iç içe olduğumu da öğretiyor, öyle ki ben ve olduğu haliyle vücut bir birim oluşturur. Öyle olmasaydı, düşünen bir varlık olan ben, beden yaralandığında acı hissetmezdim, tıpkı bir denizcinin gemisinde herhangi bir şey bozulduğunda görerek algıladığı gibi, zararı sadece akılla algılardım.

Descartes'ın cisimleşme üzerine tartışması, düalizm felsefesinin en kafa karıştırıcı sorunlarından birini gündeme getirdi: Bir kişinin zihni ve bedeni arasındaki birlik ilişkisi tam olarak nedir? Bu nedenle, Descartes'ın ölümünden sonra uzun yıllar zihin-beden probleminin felsefi tartışmasının gündemini Kartezyen dualizm belirlemiştir. Descartes aynı zamanda bir rasyonalist idi ve doğuştan gelen fikirler'in gücüne inanıyordu. Descartes doğuştan gelen bilgi teorisini ve tüm insanların Tanrı'nın daha yüksek gücü aracılığıyla bilgiyle doğduğunu savundu. Daha sonra bir ampirist olan filozof John Locke (1632-1704) tarafından mücadele edilen bu doğuştan gelen bilgi teorisiydi. Ampirizm, tüm bilgilerin deneyim yoluyla edinildiğini savunur.

Fizyoloji ve psikoloji

1649'da yayınlanan Ruhun Tutkularında (The Passions of the Soul) Descartes, insan vücudunun hayvan ruhları içerdiğine dair yaygın çağdaş inancı tartıştı. Bu hayvan ruhlarının, beyin ve kaslar arasındaki sinir sistemi etrafında hızla sirküle olan hafif ve dolaşan sıvılar olduğuna inanılırdı ve yüksek veya kötü ruhlu olmak gibi duygular için bir metafor görevi görürdü. Bu hayvan ruhlarının insan ruhunu veya ruhun tutkularını etkilediğine inanılıyordu. Descartes altı temel tutkuyu ayırt etti: merak, aşk, nefret, arzu, neşe ve üzüntü. Tüm bu tutkuların orijinal ruhun farklı kombinasyonlarını temsil ettiğini ve ruhu belirli eylemleri isteme veya isteme konusunda etkilediğini savundu. Örneğin, korkunun, ruhu bedende bir tepki üretmesi için harekete geçiren bir tutku olduğunu savundu. Ruh ve beden arasındaki ayrım konusundaki dualist öğretilerine uygun olarak, beynin bir bölümünün ruh ve beden arasında bir bağlantı görevi gördüğünü ve epifiz bezi bağlayıcı olarak seçtiğini varsayıyordu. Descartes, sinyallerin kulaktan ve gözden hayvan ruhları aracılığıyla epifiz bezine geçtiğini savundu. Böylece bezdeki farklı hareketler çeşitli hayvan ruhlarına neden olur. Epifiz bezindeki bu hareketlerin Tanrı'nın iradesine dayandığını ve insanların kendilerine faydalı olan şeyleri istemeleri ve sevmeleri gerektiğini savundu. Ama aynı zamanda, vücutta dolaşan hayvan ruhlarının epifiz bezinden gelen komutları bozabileceğini, bu nedenle insanların tutkularını nasıl kontrol edeceklerini öğrenmeleri gerektiğini savundu.

İsveçli Christine'i René Descartes ile tartışırken temsil eden bir resminden detay

Descartes, 19. yüzyıl refleks teorisini etkileyen, dış olaylara otomatik bedensel tepkiler üzerine bir teori geliştirdi. Dokunma ve ses gibi dış hareketlerin sinirlerin uçlarına ulaştığını ve hayvan ruhlarını etkilediğini savundu. Örneğin ateşten gelen ısı, derideki bir noktaya etki ederek, hayvan ruhlarının merkezi sinir sistemi yoluyla beyne ulaşmasıyla bir tepkiler zincirini harekete geçirir ve karşılığında hayvan ruhları, eli ateşten uzağa hareket ettirmek için kaslara geri gönderilir. Bu tepkiler zinciri sayesinde vücudun otomatik tepkileri bir düşünce süreci gerektirmez.

Her şeyden önce ruhun bilimsel araştırmaya tabi tutulması gerektiğine inanan ilk bilim adamlarından biridir. Çağdaşlarının ruhun ilahi olduğuna dair görüşlerine meydan okudu, bu nedenle dini otoriteler onun kitaplarını tehlikeli olarak gördüler. Descartes'ın yazıları, duygular ve bilişsel değerlendirmelerinin duyuşsal süreçlere nasıl çevrildiği üzerine teorilerin temelini oluşturmaya devam etti. Descartes, beynin çalışan bir makineye benzediğine inanıyordu ve birçok çağdaşının aksine matematik ve mekaniğin zihnin en karmaşık süreçlerini açıklayabileceğine inanıyordu. 20. yüzyılda Alan Turing, Descartes'tan esinlenerek matematiksel biyoloji temelinde bilgisayar bilimi geliştirdi. Refleksler üzerine teorileri, ölümünden 200 yıldan fazla bir süre sonra, gelişmiş fizyolojik teoriler için temel teşkil etti. Fizyolog Ivan Pavlov Descartes'ın büyük bir hayranıydı.

Ahlak felsefesi

Descartes için etik bir bilimdi, en yüksek ve en mükemmel olanıydı. Diğer bilimler gibi etiğin de kökleri metafizikteydi. Bu şekilde Tanrı'nın varlığını savunur, insanın doğadaki yerini araştırır, zihin-beden ikiliği teorisini formüle eder ve özgür irade'yi savunur. Bununla birlikte, ikna olmuş bir rasyonalist olduğu için Descartes, aramamız gereken şeyleri aramada aklın yeterli olduğunu ve erdemin eylemlerimize rehberlik etmesi gereken doğru akıl yürütmeden oluştuğunu açıkça belirtir. Bununla birlikte, bu akıl yürütmenin niteliği bilgiye bağlıdır, çünkü iyi bilgilendirilmiş bir zihin daha iyi seçimler yapma yeteneğine sahip olacaktır ve aynı zamanda zihinsel duruma da bağlıdır. Bu nedenle tam bir ahlak felsefesinin bedenin incelenmesini içermesi gerektiğini söyledi. Bohemya Prensesi Elisabeth ile yazışmasında bu konuyu tartıştı ve sonuç olarak insandaki psikosomatik süreçleri ve tepkileri üzerine, duygulara veya tutkulara vurgu yapan bir çalışmayı içeren Ruhun Tutkuları (The Passions of the Soul) adlı eserini yazdı. İnsan tutkusu ve duygusuyla ilgili çalışmaları, takipçilerinin (bkz. Kartezyenizm) felsefesinin temelini oluşturacak ve edebiyat ile sanatın ne olması gerektiği, özellikle de duyguyu nasıl harekete geçirmesi gerektiği konusundaki fikirler üzerinde kalıcı bir etkiye sahip olacaktı.

İnsanlar, Zeno'nun ardından Descartes'ın erdemle özdeşleştirdiği en yüksek iyilik aramalı, çünkü bu kutsanmışlık üretir. Epicurus için, en yüksek iyilik hazdı ve Descartes aslında bunun Zeno'nun öğretisiyle çelişmediğini çünkü erdemin bedensel hazdan daha iyi olan ruhsal bir haz ürettiğini söyler. Aristoteles'in mutluluk (eudaimonia)'nın hem ahlaki erdeme hem de orta derecede bir servet gibi talihin mallarına bağlı olduğu görüşüyle ilgili olarak, Descartes talihin mutluluğa katkıda bulunduğunu inkar etmez, ancak büyük oranda kişinin kendi kontrolü dışında olduğunu, oysa kişinin zihninin tamamen kontrolü altında olduğunu belirtir. Descartes'ın ahlaki yazıları hayatının son döneminde geldi, ancak daha önce, Yöntem Üzerine Söylevde (Discourse on the Method), tüm fikirlerinden şüphe ederken harekete geçebilmek için üç özdeyiş benimsedi. Bu onun "Geçici Ahlak"ı (Provisional Morals) olarak bilinir.

Din

Üçüncü ve beşinci Meditationda Descartes, iyiliksever bir Tanrı'nın kanıtları (sırasıyla ticari marka argümanı ve ontolojik argüman) sunar. Tanrı iyiliksever olduğu için, Descartes duyularının kendisine sunduğu gerçeklik hesabına inanır, çünkü Tanrı ona çalışan bir zihin ve duyu sistemi vermiştir ve onu aldatmak istemez. Ancak bu varsayımdan yola çıkarak, Descartes nihayet tümdengelim ve algıya dayalı olarak dünya hakkında bilgi edinme olanağını kurar. Epistemoloji ile ilgili olarak, bu nedenle, Descartes'ın titiz bir temelcilik anlayışı ve aklın bilgiye ulaşmanın tek güvenilir yöntemi olma olasılığı gibi fikirlere katkıda bulunduğu söylenebilir. Ancak Descartes, teorileri doğrulamak ve geçerli kılmak için deneylerin gerekli olduğunun fazlasıyla farkındaydı.

Rene Descartes. Fildişi kabartması

Descartes, Tanrı'nın varlığına ilişkin kendine özgü argümanını desteklemek için nedensel yeterlilik ilkesi'ne başvurur ve savunmada Lucretius'tan alıntı yapar: "Ex nihilo nihil fit", yani "Hiçbir şey yoktan gelmez" (Lucretius). Oxford Reference argümanı şu şekilde özetliyor: "Mükemmellik fikrimiz, tıpkı bir damganın ya da markanın yaratıcısı tarafından bir işçilik eşyasına bırakılmış olması gibi, onun mükemmel kökeni (Tanrı) ile ilgilidir." Beşinci Meditasyon'da Descartes, ontolojik argümanın "son derece mükemmel ve sonsuz bir varlık fikrini" düşünme olasılığına dayanan bir versiyonunu sunar ve "içimde olan tüm fikirlerin, Tanrı hakkında sahip olduğum fikir en doğru, en açık ve seçik olandır." Descartes kendini dindar bir Katolik olarak görüyordu ve Meditasyonların amaçlarından biri de Katolik inancını savunmaktı. Teolojik inançları akla dayandırma girişimi, yaşadığı dönemde yoğun bir muhalefetle karşılaşmıştır. Pascal, Descartes'ın görüşlerini rasyonalist ve mekanikçi olarak gördü ve onu deizm ile suçladı: "Descartes'ı affedemem; tüm felsefesinde Descartes, Tanrı'dan vazgeçmek için elinden geleni yaptı. Ama Descartes, Tanrı'yı, efendi parmaklarının bir şıklığıyla dünyayı harekete geçirmesi için dürtmekten kaçınamadı; bundan sonra, artık Tanrı'ya bir faydası yoktu, "güçlü bir çağdaş, Martin Schoock, onu ateist inançlarla suçlarken, Descartes'ın Meditasyonları'nda açık bir ateizm eleştirisi sunmuştu. Katolik Kilisesi 1663'te kitaplarını yasakladı. Descartes ayrıca dış dünya şüpheciliği'ne bir yanıt yazdı. Bu şüphecilik yöntemiyle, şüphe etmek için değil, somut ve güvenilir bilgiye ulaşmak için şüphe eder. Başka bir deyişle, kesinlik. Duyusal algıların kendisine istem dışı geldiğini ve onun tarafından istenmediğini savunur. Bunlar duyularının dışındadır ve Descartes'a göre bu, zihninin dışında bir şeyin ve dolayısıyla bir dış dünyanın varlığının kanıtıdır. Descartes, aktarılmakta olan fikirler konusunda Tanrı'nın kendisini aldatmayacağını öne sürerek, dış dünyadaki şeylerin maddi olduğunu ve Tanrı'nın ona bu tür fikirlerin maddi şeylerden kaynaklandığına inanma "eğilimi" verdiğini göstermeye devam eder. Descartes ayrıca bir tözün işlev görmek veya var olmak için herhangi bir yardıma ihtiyaç duymayan bir şey olduğuna inanır. Descartes ayrıca yalnızca Tanrı'nın nasıl gerçek bir "töz (İngilizce: substance)" olabileceğini açıklar. Ancak zihinler tözlerdir, yani çalışması için yalnızca Tanrı'ya ihtiyaçları vardır. Akıl, düşünen bir tözdür. Düşünen bir tözün araçları fikirlerden kaynaklanır.

Descartes teolojik sorulardan uzak durdu ve dikkatini metafiziği ile teolojik ortodoksluğu arasında bir uyumsuzluk olmadığını göstermekle sınırladı. Teolojik dogmaları metafiziksel olarak göstermeye çalışmaktan kaçındı. Ona ruhun ölümsüzlüğünü yalnızca ruhun ve bedenin farklı maddeler olduğunu göstermekle kurmadığı sorulduğunda, "Tanrı'nın özgür iradesine bağlı olan meselelerden herhangi birini çözmek için insan aklının gücünü kullanmaya çalışmayı kendime görev edinmiyorum."

Doğa bilimi

Descartes genellikle doğa bilimleri ni geliştirmek için aklın kullanımını vurgulayan ilk düşünür olarak kabul edilir. Onun için felsefe, bir Fransız tercümana yazdığı bir mektupta anlattığı gibi, tüm bilgiyi somutlaştıran bir düşünce sistemiydi:

Böylece, tüm Felsefe, kökü Metafizik, gövdesi Fizik ve diğer tüm bilimler, bu gövdeden çıkan dalları olan ve üç ilkeye, yani Tıp, Mekanik ve Etik'e indirgenmiş bir ağaç gibidir. Ahlak biliminden, diğer bilimlerin tüm bilgisini varsayarak, bilgeliğin son derecesi olan en yüksek ve en mükemmel olanı anlıyorum.

Hayvanlar üzerine

Descartes, hayvanların akıl veya zekaya sahip olduğunu reddetti. Hayvanların duyulardan veya algılardan yoksun olmadığını, ancak bunların mekanik olarak açıklanabileceğini savundu. İnsanların bir ruhu veya aklı vardı ve acı ile kaygı hissedebiliyorken, hayvanlar bir ruha sahip olmadıkları için acı veya kaygı hissedemezlerdi. Hayvanlar sıkıntı belirtileri gösteriyorsa, bu vücudu hasardan korumak içindi ama onların ıstırap için ihtiyaç duydukları doğuştan gelen durum yoktu. Descartes'ın görüşleri evrensel olarak kabul edilmese de, Avrupa ve Kuzey Amerika'da öne çıkarak insanların hayvanlara dokunulmazlık sağlamasına izin verdi. Hayvanların insanlıktan tamamen ayrı olduğu ve sadece makinelerin hayvanlara kötü muamele için izin verildiği ve 19. yüzyılın ortalarına kadar hukukta ve toplumsal normlarda onaylandığı görüşü vardı. Charles Darwin'in yayınları sonunda hayvanlara Kartezyen bakış açısını sarsacaktı. Darwin, insanlarla diğer türler arasındaki sürekliliğin, hayvanların acı çekecek insanlara benzer özelliklere sahip olabileceği olasılığını düşünmeye açtığını savundu.

Tarihsel etki

Kilise doktrininden kurtuluş

Descartes sıklıkla, yaklaşımı Batı felsefesinin gidişatını derinden değiştiren ve modernite için temel oluşturan düşünür olan modern Batı felsefesinin babası olarak anılır. Meşhur metodik şüpheyi formüle eden İlk Felsefe Üzerine Meditasyonların (Meditations on First Philosophy) ilk ikisi, Descartes'ın yazılarının modern düşünceyi en çok etkileyen bölümünü temsil eder. Descartes'ın kendisinin bu devrimci hareketin boyutunu anlamadığı ileri sürülmüştür. Descartes, tartışmayı "doğru olan nedir? (what is true)"den "hangisinden emin olabilirim? (of what can I be certain?)"e kaydırırken, tartışmaya açık bir şekilde, gerçeğin yetkili garantörünü Tanrı'dan insanlığa kaydırdı (her ne kadar Descartes'ın kendisi vizyonlarını Tanrı'dan aldığını iddia etse de) -geleneksel "hakikat" kavramı dışsal bir otoriteyi ima ederken, "kesinlik" ise bunun yerine bireyin yargısına dayanır.

Antroposentrik bir devrimde, insan şimdi bir özne, bir fail, özgürleşmiş özerk akılla donatılmış bir düzeye yükseltilir. Bu, modernitenin temelini oluşturan, yankıları hâlâ hissedilen devrimci bir adımdı: insanlığın Hıristiyan vahiy hakikatinden ve Kilise doktrininden kurtuluşuydu; insanlık kendi yasasını yapıyor ve kendi tavrını koyuyor. In modernity, the guarantor of truth is not God anymore but human beings, each of whom is a "self-conscious shaper and guarantor" of their own reality. Bu şekilde, her insan, Tanrı'ya itaat eden bir çocuktan farklı olarak, akıl yürüten bir yetişkin, bir özne ve aracı haline getirilir. Perspektifteki bu değişiklik, diğer alanlarda beklenen ve şimdi felsefe alanında Descartes tarafından formüle edilen bir geçiş olan Hıristiyan ortaçağ döneminden modern döneme geçişin özelliğiydi.

Meditations adlı eserin kapağı

Descartes'ın çalışmasının bu insan merkezli bakış açısı, insan aklını özerk olarak tesis ederek, Aydınlanma'nın Tanrı'dan ve Kilise'den kurtuluşunun temelini sağladı. Martin Heidegger'e göre, Descartes'ın çalışmalarının perspektifi aynı zamanda sonraki tüm antropoloji için temel sağladı. Descartes'ın felsefi devriminin bazen modern insanmerkezciliği ve öznelciliği ateşlediği söylenir.

Matematiksel mirası

Descartes'ın en kalıcı miraslarından biri, geometriyi tanımlamak için cebiri kullanan, Kartezyen veya analitik geometriyi geliştirmesiydi. Descartes "denklemlerde bilinmeyenleri x, y ve z ile ve bilinenleri a, b ve c" ile temsil etme geleneğini icat etti. Ayrıca, kuvvetleri veya üsleri göstermek için üst simge kullanan "standart gösterime öncülük etti"; örneğin, x kareyi belirtmek için 2'yi x2 şeklinde kullandı. Cebir için bilgi sisteminde, özellikle soyut, bilinmeyen nicelikler hakkında akıl yürütmeyi otomatikleştirmek veya mekanikleştirmek için bir yöntem olarak kullanarak cebire temel bir yer atayan ilk kişiydi. Avrupalı matematikçiler daha önce geometriyi cebirin temeli olarak hizmet eden daha temel bir matematik biçimi olarak görmüşlerdi. Cebirsel kurallara Pacioli, Cardan, Tartaglia ve Ferrari gibi matematikçiler tarafından geometrik ispatlar verildi. Üçüncüden daha yüksek derece denklemleri gerçek dışı olarak kabul edildi, çünkü küp gibi üç boyutlu bir biçim gerçekliğin en büyük boyutunu işgal etti. Descartes, a2 soyut miktarının bir alanı olduğu kadar uzunluğu da temsil edebileceğini iddia etti. Bu, ikinci kuvvetin bir alanı temsil etmesi gerektiğinde ısrar eden François Viète gibi matematikçilerin öğretilerine aykırıydı. Descartes konuyu takip etmese de, daha genel bir cebir bilimi veya "evrensel matematiği" tasavvur etmede, mantıksal ilke ve yöntemleri sembolik olarak kapsayabilen ve genel akıl yürütmeyi mekanikleştirebilen sembolik mantık'ın öncüsü olarak, Gottfried Wilhelm Leibniz'den önce geldi.

Kendi icat ettiği x ve y eksenlerini kullanan bir Kartezyen koordinat grafiği

Descartes'ın çalışması, Newton tarafından geliştirilen hesap ve sonsuz küçükler hesabını teğet doğru problemi'ne uygulayan Leibniz için bir temel sağladı, böylece modern matematiğin bu dalının evrimine izin verdi. Onun işaretler kuralı da bir polinomun pozitif ve negatif köklerinin sayısını belirlemek için yaygın olarak kullanılan bir yöntemdir.

Descartes'ın fiziğe olan ilgisinin başlangıcı, mekanik felsefe olarak bilinen yeni bir düşünce okulunun ön saflarında yer alan amatör bilim adamı ve matematikçi Isaac Beeckman'a atfedilir. Bu akıl yürütme temeli ile Descartes, teorilerinin birçoğunu mekanik ve geometrik fizik üzerine formüle etti. Descartes, momentumun korunumu (bir nesnenin hareketinin bir ölçüsü) yasasının erken bir biçimini keşfetti. Ancak Galileo'nun tasavvur ettiği gibi mükemmel dairesel hareketin aksine, onu düz bir doğrusal hareketle ilgili olarak tasavvur etti. Evren hakkındaki görüşlerini, üç hareket yasasını tanımladığı Felsefenin İlkelerinde (Principles of Philosophy) özetledi. (Newton'un kendi hareket yasaları daha sonra Descartes'ın açıklamasına göre modellenecektir.)

Descartes, optik alanına da katkılarda bulunmuştur. Geometrik yapıyı ve kırılma kanunu (Descartes kanunu olarak da bilinir veya Fransa dışında daha yaygın olarak Snell yasası olarak da bilinir) kullanarak bir gökkuşağının açısal yarıçapının 42 derece (yani, gökkuşağının kenarı ve güneşten gökkuşağının merkezinden geçen ışının göze yaptığı açı 42°'dir). Ayrıca yansıma kanunu'nu bağımsız olarak keşfetti ve optik üzerine yazdığı makalede, bu kanundan ilk kez bahsedilmiş oldu.

Newton'un matematiğine etkisi

Mevcut popüler görüş, Descartes'ın genç Isaac Newton üzerinde herkesten daha fazla etkiye sahip olduğu görüşündedir ve bu onun tartışmasız en önemli katkılarından biridir. Decartes'in etkisi, doğrudan orijinal Fransızca La Géométrie baskısından değil, daha çok Frans van Schooten'in eserin genişletilmiş ikinci Latince baskısından yayıldı. Newton, Descartes'ın konuyu Yunan perspektiflerinin zincirlerinden kurtaran kübik denklemler üzerindeki çalışmasına devam etti. En önemli kavram, tek değişkenleri çok modern bir şekilde ele almasıydı. Newton, Descartes'ın gezegen hareketinin girdap teorisini evrensel yerçekimi yasası lehine reddetti ve Newton'un Principia ikinci kitabının çoğu, onun karşı savına ayrılmıştır.

Çağdaş kabulü

Ticari terimlerle, Discourse (Söylem) Descartes'ın yaşamı boyunca 200'ü yazara ayrılmış olmak üzere 500 kopyalık tek bir baskı olarak ortaya çıktı. Benzer bir kaderi paylaşan, Descartes'ın ölümüne kadar satmayı başaramamış olan Meditations (Meditasyonlar)'ın tek Fransızca baskısıydı. Bununla birlikte, ikincisinin Latince baskısı, Avrupa'nın bilimsel topluluğu tarafından hevesle arandı ve Descartes için ticari bir başarı olduğunu kanıtladı.

Descartes, yaşamının sonlarına doğru akademik çevrelerde iyi tanınmasına rağmen, eserlerinin okullarda öğretimi tartışmalıydı. Utrecht Üniversitesi'nde Tıp Profesörü olan Henri de Roy (Henricus Regius, 1598-1679), Descartes'ın fiziğini öğrettiği için üniversitenin Rektörü Gijsbert Voet (Voetius) tarafından kınandı.

Sözde Gül Haçlık

Descartes'ın Gül Haçlılar üyeliği tartışılmaktadır. Adının baş harfleri, Gül Haçlılar tarafından yaygın olarak kullanılan R.C. kısaltması ile ilişkilendirilmiştir. Ayrıca, 1619'da Descartes, Gül Haç hareketinin tanınmış uluslararası merkezi olan Ulm'a taşındı. Almanya'daki yolculuğu sırasında Descartes, daha önce kardeşliğe katılma konusundaki kişisel taahhüdünü ifade eden Johannes Faulhaber ile tanıştı.

Descartes, The Mathematical Treasure Trove of Polybius, World Citizen of the World adlı eserini "dünyanın her yerindeki bilgili insanlara ve özellikle Almanya'daki seçkin B.R.C.'ye (Gül Haç Kardeşleri)" ithaf etmiştir. Çalışma tamamlanmadı ve yayınlandığı kesin değildir.

Bibliyografya

Yazılar

1618: Musicae Compendium (Kısa Müzik). Descartes'ın erken dönemde işbirliği yaptığı Isaac Beeckman'a adadığı müzik teorisi ve müziğin estetiği üzerine bir inceleme (1618'de yazılmıştır, ilk kez ölümünden sonra 1650'de yayınlanmıştır)
1626-1628: Regulae ad directionem ingenii (Rules for the Direction of the Mind; Aklın Yönetimi İçin Kurallar). Tamamlanmamış. İlk kez ölümünden sonra orijinal Latince'nin Hollandaca tercümesi 1684'te ve Amsterdam'da 1701'de yayınlandı. (R. Des-Cartes Opuscula Posthuma Physica et Mathematica). 1684'ün Hollandaca çevirisini içeren en iyi eleştirel baskı, Giovanni Crapulli tarafından düzenlendi. (The Hague: Martinus Nijhoff, 1966).
y. 1630: De solidorum elementis. Platonik cisimler ve üç boyutlu şekilsel sayıları'ın sınıflandırılması ile ilgilidir. Bazı bilim insanları tarafından Euler çokyüzlü formülü'nü önceden şekillendirdiği söylenir. Yayınlanmamıştır; Descartes'ın Stockholm 1650'deki malikanesinde keşfedildi, Paris'e geri gönderilirken bir gemi enkazında üç gün boyunca Seine'de ıslandı, 1676'da Leibniz tarafından kopyalandı ve kayboldu. Leibniz'in kopyası da kayıp olmuş ve 1860 civarında Hannover'de yeniden keşfedilmiştir.
1630–1631: La recherche de la vérité par la lumière naturelle (The Search for Truth, Hakikatin Araştırılması) 1701'de yayınlanan bitmemiş bir diyalog.
1630-1633: Le Monde (The World) ve L'Homme (Man). Descartes'ın doğa felsefesinin ilk sistematik sunumu. 1662'de ölümünden sonra Adam adlı eserinin Latince tercümesi yayınlandı ve Dünya adlı eseri öldükten sonra 1664'te yayınlandı.
1637: Discours de la méthode (Discourse on the Method, Yöntem/Metod Üzerine Konuşma). Dioptrique, Météores ve Géométrieyi içeren Essaise bir giriş.
1637: La Géométrie (Geometry, Geometri). Descartes'ın matematikteki en önemli eseridir. İngilizce çevirisi Michael Mahoney tarafından yapılmıştır (New York: Dover, 1979).
1641: Meditationes de prima philosophia (Meditations on First Philosophy, İlk Felsefe Üzerine Meditasyonlar), aynı zamanda Metaphysical Meditations olarak da bilinir. Latince olarak ertesi yıl yayınlanan ikinci baskı, ek bir itiraz ve cevap ile Dinete Mektup, Letter to Dinet içeriyordu. Luynes Dükü tarafından muhtemelen Descartes'ın gözetimi olmadan yapılan bir Fransızca çeviri 1647'de yayınlandı. Altı tane İtiraz ve Cevap içermektedir.
1644: Principia philosophiae (Principles of Philosophy, Felsefenin İlkeleri), İlk başta Descartes tarafından daha sonra üniversitelerde kullanılan Aristotelesçi ders kitaplarının yerini alması amaçlanan Latince bir ders kitabı. Descartes'ın gözetiminde, Fransızca bir çeviri olan Principes de philosophie Claude Picot, 1647'de Bohemya Prensesi Elisabeth'e bir mektup önsözüyle çıktı.
1647: Notae in programma (Comments on a Certain Broadsheet, Bir Programa Karşı Notlar). Bir zamanlar Descartes'ın öğrencisi olan Henricus Regius'a bir yanıt.
1648: La description du corps humain (The Description of the Human Body, İnsan vücudunun tanımı). 1667'de Clerselier tarafından ölümünden sonra yayınlandı.
1648: Responsiones Renati Des Cartes... (Conversation with Burman, Yenilenmek için Descartes cevapları ...). 16 Nisan 1648'de Descartes ve Frans Burman arasında bir Soru-Cevap oturumu üzerine notlar. 1895'te yeniden keşfedildi ve ilk kez 1896'da yayınlandı. Jean-Marie Beyssade tarafından düzenlenen açıklamalı iki dilli bir baskı (Latince tercümesi ile Fransızca), 1981'de yayınlandı ( Paris: PUF).
1649: Les passions de l'âme (Passions of the Soul, Ruhun Tutkuları). Prenses Elisabeth of the Palatinate'a ithaf edilmiştir.
1657: Correspondance, Yazışma (3 cilt: 1657, 1659, 1667). Descartes'ın edebi vasisi Claude Clerselier tarafından yayınlandı. 1667'deki üçüncü baskı en eksiksiz olanıydı; Bununla birlikte, Clerselier matematikle ilgili bulguların çoğunu atladı.

Ocak 2010'da, Hollandalı filozof Erik-Jan Bos Google'da gezinirken Descartes'ın daha önce bilinmeyen 27 Mayıs 1641 tarihli bir mektubunu buldu. Bos, sözü edilen mektubu Haverford College tarafından Haverford, Pensilvanya'da tutulan yazarın kendi el yazmalarının bir özetinde buldu. Kolej, mektubun hiç yayınlanmadığından habersizdi. Bu, Descartes'ın son 25 yılda bulunan üçüncü mektubuydu.

Descartes'ın el yazısıyla yazdığı mektup, Aralık 1638

Principia philosophiae, 1644

Clerselier baskısının 3. cildinin başlık sayfası

René Descartes'ın La dioptrique kitabının ilk sayfası

Şarap fıçısı örneği ile Descartes'ın La dioptrique sayfası

Tenis topu örneği ile Descartes'ın La dioptrique sayfası

Derlenmiş sürümler

Charles Adam & Paul Tannery, (Edl.) (1897–1913), Oeuvres de Descartes, Paris: Léopold Cerf, 13 cilt; yeni gözden geçirilmiş sürüm, Paris: Vrin-CNRS, 1964–1974, 11 cilt (ilk 5 cilt yazışmaları içerir). [Bu basım geleneksel olarak AT baş harfleriyle (Adam ve Tannery için), ardından Romen rakamlarıyla cilt numarasıyla belirtilir; dolayısıyla AT' VII, Oeuvres de Descartes 7. cildine atıfta bulunur.]
Vincent Carraud & Gilles Olivo, (Edl.) (2013), Étude du bon sens, La recherche de la vérité et autres écrits de jeunesse (1616–1631), Paris: PUF
Descartes, Œuvres complètes, new edition by Jean-Marie Beyssade and Denis Kambouchner, Paris: Gallimard, yayınlamış ciltler:

I: Premiers écrits. Règles pour la direction de l'esprit, 2016.
III: Discours de la Méthode et Essais, 2009.
VIII.1: Correspondance, 1 edited by Jean-Robert Armogathe, 2013.
VIII.2: Correspondance, 2 edited by Jean-Robert Armogathe, 2013.

René Descartes. Opere 1637–1649, Milano, Bompiani, 2009, pp. 2531. Öndeki İtalyanca çeviri, I. Agostini, M. Marrone, M. Savini'nin işbirliğiyle G. Belgioioso tarafından düzenlenen, ilk basımların tam baskısı, 978-88-452-6332-3.
René Descartes. Opere 1650–2009, Milano, Bompiani, 2009, pp. 1723. Öndeki İtalyanca çeviri, I. Agostini, M. Marrone, M. Savini'nin işbirliğiyle G. Belgioioso tarafından düzenlenen, ölümünden sonra yayınlanan eserlerin tam baskısı, 978-88-452-6333-0.
René Descartes. Tutte le lettere 1619–1650, Milano, Bompiani, 2009 IIa ed., pp. 3104. Öndeki İtalyanca çeviri, I. Agostini, M. Marrone, F.A. Meschini, M. Savini ve J.-R. Armogathe tarafından G. Belgioioso editörlüğünde düzenlenen Kartezyen yazışmaların yeni tam baskısı, 978-88-452-3422-4.
René Descartes, Isaac Beeckman, Marin Mersenne. Lettere 1619–1648, Milano, Bompiani, 2015 pp. 1696. Öndeki İtalyanca çeviri Giulia Beglioioso ve Jean Robert-Armogathe tarafından düzenlenmiş tam baskı, 978-88-452-8071-9.

Derlenmiş İngilizce çeviriler

1955: The Philosophical Works, çev. E.S. Haldane & G.R.T. Ross, Dover Publications. Bu eser geleneksel olarak HR baş harfleriyle (Haldane ve Ross için) ve ardından Romen rakamlarıyla cilt numarasıyla belirtilir; dolayısıyla HR II, bu baskının 2. cildine atıfta bulunur.
1988: The Philosophical Writings of Descartes 3 cilt, çev. Cottingham, J., Stoothoff, R., Kenny, A. & Murdoch, D., Cambridge University Press. Bu eser geleneksel olarak CSM (Cottingham, Stoothoff ve Murdoch için) veya CSMK (Cottingham, Stoothoff, Murdoch ve Kenny için) baş harfleri ve ardından Romen rakamıyla bir cilt numarası ile belirtilir; dolayısıyla CSM II, bu baskının 2. cildine atıfta bulunur.
1998: René Descartes: The World and Other Writings. Stephen Gaukroger tarafından çevrildi ve düzenlendi. Cambridge University Press. (Bu, esas olarak, 17. ve 18. yüzyıllarda çok etkili olan, ancak Descartes'ın "felsefi" eserlerinin modern koleksiyonlarında rutin olarak atlanan veya çokça kısaltılan fizik, biyoloji, astronomi, optik vb. üzerine bilimsel yazılardan oluşur.)

Tekil eserlerin tercümesi

1628: G. Heffernan, (Ed.) (1998), Regulae ad directionem ingenii. Rules for the Direction of the Natural Intelligence. A Bilingual Edition of the Cartesian Treatise on Method, G. Heffernan tarafından çevrildi, Amsterdam/Atlanta: Rodopi
1633: The World, or Treatise on Light, Michael S. Mahoney tarafından çevrildi
1633: Treatise of Man, T. S. Hall tarafından çevrildi, Cambridge, MA: Harvard University Press, 1972
1637: Discourse on the Method, Optics, Geometry and Meteorology, P. J. Olscamp tarafından çevrildi (Yeniden düzenlenmiş bas.), Indianapolis: Hackett, 2001
1637: The Geometry of René Descartes, D. E. Smith & Marcia Latham tarafından çevrildi, Chicago: Open Court, 1925
1641: Meditations on First Philosophy, J. Cottingham tarafından çevrildi, Cambridge: Cambridge University Press, 1996, Latince orijinal. Alternatif İngilizce başlık: Metaphysical Meditations. Altı İtiraz ve Cevap (Objections and Replies) içerir. Ertesi yıl yayınlanan ikinci baskı, ek bir Objection and Reply ve Letter to Dinet içerir. HTML Online Latin-French-English Edition.
1644: Principles of Philosophy, V. R. Miller & R. P. Miller tarafından çevrildi, Dordrecht/Boston/London: Kluwer Academic Publishers, 1982
1648: Descartes' Conversation with Burman, J. Cottingham tarafından çevrildi, Oxford: Clarendon Press, 1989
1649: Passions of the Soul, S. H. Voss tarafından çevrildi, Indianapolis: Hackett, 1989, Elisabeth of the Palatinate'a ithaf edilmiştir.
1619–1648: Giulia Beglioioso & Jean Robert-Armogathe, (Edl.) (2015), René Descartes, Isaac Beeckman, Marin Mersenne. Lettere 1619–1648, Milano: Bompiani, s. 1696, ISBN 978-88-452-8071-9

Türkçe çeviriler

Rene Descartes (2015), Ahlak Üzerine Mektuplar, Sanem Sollers tarafından çevrildi, Say Yayınları, ISBN 9786050204049
Rene Descartes (2013), Aklın Yönetimi İçin Kurallar, Engin Sunar tarafından çevrildi, Say Yayınları, ISBN 9786050208412
Rene Descartes (2015), Eyüp Çoraklı (Ed.), Duygular Ya Da Ruh Halleri, Çiğdem Dürüşken tarafından çevrildi (2. bas.), Alfa Yayıncılık, ISBN 9786051069678
Rene Descartes (2020), Felsefe İlkelerinden Seçimler, Gonca Gül Kurtulmuş tarafından çevrildi (1. bas.), Gece Kitaplığı, ISBN 9786257958837
Rene Descartes (1983), Felsefenin İlkeleri, Mesut Akın tarafından çevrildi, Say Yayınları, ISBN 9789754680058
Rene Descartes (Aralık 2011), Ekrem Ayyıldız (Ed.), Hakikatin Araştırılması ve Dünya ya da Işık Üzerine Deneme, Atakan Altınörs tarafından çevrildi, Paradigma Yayıncılık, ISBN 9789757819806
Rene Descartes (Ekim 2017), Hakikatin Araştırılması - Dünya ya da Işık Üzerine Deneme, Atakan Altınörs tarafından çevrildi, Bilge Kültür Sanat, ISBN 9786059521567
Rene Descartes (2011), Kurallar, Aziz Yardımlı tarafından çevrildi, İdea Yayınevi, ISBN 9772146129006 |isbn= değerini kontrol edin: invalid prefix (yardım)
Rene Descartes (2011), Meditasyonlar, Aziz Yardımlı tarafından çevrildi, İdea Yayınevi, ISBN 9772146121000 |isbn= değerini kontrol edin: invalid prefix (yardım)
Rene Descartes (2015), Meditasyonlar, Çiğdem Dürüşken tarafından çevrildi, Alfa Yayıncılık, ISBN 9786051711652
Rene Descartes (2016), Meditasyonlar, Engin Sunar tarafından çevrildi, Say Yayınları, ISBN 9786050205350
Rene Descartes (2007), Meditasyonlar, İsmet Birkan tarafından çevrildi, BilgeSu Yayıncılık, ISBN 9789944795029
Rene Descartes, Metafizik Üzerine Düşünceler, Kabalcı Yayınevi, ISBN 9786055272401
Rene Descartes (2017), Metot Üzerine Konuşma, Atakan Altınörs tarafından çevrildi (1. bas.), Bilge Kültür Sanat, ISBN 9786059521215
Rene Descartes (2020), Metot Üzerine Konuşma, İbrahim Ethem Mesut tarafından çevrildi (1. bas.), Erzurum: Babil Yayınları, ISBN 9789758470027 |isbn= değerini kontrol edin: checksum (yardım)
Rene Descartes (Ocak 2017), Ruhun İhtirasları, Maviçatı Yayınları, ISBN 9786059372091
Rene Descartes (2014), Ruhun Tutkuları, Murat Erşen tarafından çevrildi, Say Yayınları, ISBN 9786050203509
Rene Descartes (2020), Ruhun Tutkuları, Hasan Ali Yücel Klasikler (1. bas.), İş Bankası Kültür Yayınları, ISBN 9786257070966
Rene Descartes (2011), Söylem, Aziz Yardımlı tarafından çevrildi, İdea Yayınevi, ISBN 9772146124001 |isbn= değerini kontrol edin: invalid prefix (yardım)
Rene Descartes (2015), Tabiat Işığı ile Hakikati Arama, Sanem Sollers tarafından çevrildi, Say Yayınları, ISBN 9786050208368
Rene Descartes (2005), Kemal Kahramanoğlu & Ali Utku (Edl.), Usul Hakkında Nutuk Metot Üzerine Konuşma, İbrahim Edhem Mesut tarafından çevrildi, Çizgi Kitabevi, ISBN 9789758867677
Rene Descartes (2014), Yöntem Üzerine Konuşma, Özcan Doğan tarafından çevrildi, Doğu Batı Yayınları, ISBN 9786055063115
Rene Descartes (2020), Yöntem Üzerine Konuşma, Sena Selin Dizmen tarafından çevrildi (1. bas.), Say Yayınları, ISBN 9786050208184
Rene Descartes (2020), Yöntem Üzerine Konuşma, Hasan Ali Yücel Klasikler, Murat Erşen tarafından çevrildi (1. bas.), İş Bankası Kültür Yayınları, ISBN 9786257070195
Rene Descartes (2016), Yöntem Üzerine Konuşmalar, Yason Yayıncılık, ISBN 9786059317269
Benedictus De Spinoza, Leibniz & Rene Descartes (2014), Söylem İnceleme Monadoloji, İdea Yayınevi, ISBN 9789753971225