Safiyye bint Abdülmuttalib (Arapça: صفية بنت عبدالمطلب, ö. 640), Muhammed'in halası, Zübeyr bin Avvam'ın annesi. İslam'da, pagan (İslam literatüründeki ifadeyle müşrik) bir erkeği öldüren ilk kadın sahabi olarak bilinir.
Hayatı
567 tarihinde Mekke'de doğdu. Müslüman olmadan önce iki evlilik yaptı. Zübeyr bin Avvam ikinci evliliğinden oldu. Muhammed'in İslam'a davetini duyunca oğlu Zübeyr ile birlikte Müslüman oldu. İslamın yayılmasında peygambere destek oldu. Oğlu Zübeyr ile birlikte Mekke'den Medine'ye hicret etti.
Çeşitli savaşlara katıldı gazaya çıkan ilk müslüman hanım olarak tanındı. Savaşlarda yaralananların tedavisinde görev aldı. Uhud Savaşı'nda kardeşi Hamza'nın öldüğünü duyunca her iki eline aldığı silahla Kureyş paganlarına karşı savaştığı rivayet edilir. Hendek Savaşı'nda ailelerin sığındığı kulelere Yahudilerce yapılan saldırıyı geri püskürtmesinden ötürü elde edilen ganimetten kendisine pay verildi.
Safiyye aynı zamanda şairdi. Muhammed için yazdığı bir mersiye, günümüze kadar ulaşmıştır:
Ey Allah'ın Rasulü, sen bizim ümit kaynağımızdın
Sen bize karşı iyilik yapandın, cefa eden olmadın
Sen esirgeyen, yol gösteren ve öğreten olmuştun
Allah'ın Rasulüne anam, teyzem ve amcam
Dayım sonra kendi nefsim fedadır
Şayet insanların Rabbi, seni bize bıraksaydı
Mesud olurduk. Fakat Allah'ın emri geçerlidir
Allah'ın selamı sana olsun ya Rasulallah
Senden razı olarak Adn Cennetlerine koysun