Tebliğ, kelime manasıyla “bildirme, duyurma, haber verme” manasına gelir. Terim dinî, felsefî ve spiritüalist literatürlerde az çok farklı anlamlarda kullanılmıştır.
{tocify} $title={İçindekiler}
Dinde tebliğ
"Be-leğa" fiilinden gelen bu terim, Peygamberler’in vazifeleriyle ilgili olarak, aldıklarını aktarma, bildirme, haber verme anlamında kullanılır. Çoğulu tebligattır, “bildirilenler” anlamında kullanılır. Peygamberler’in vazifesi yalnızca bildirmektir; kabul konusunda zorlamazlar; yani bildirdiklerini insanların kabul edip etmemeleri ve sonuçlar Allah’a bırakılır.
Spiritüalizmde tebliğ
Deneysel ruhçulukta tebliğ terimi yalnızca, “aşkın (müteal) irtibat”la alınmış çok değerli bilgiler içeren mesajları ifade etmek üzere kullanılır. Ruhçulara göre, tekâmül düzeyi çok yüksek varlıklardan,” ruhsal plan”lardan alınmamış, teşevvüşteki bedensiz varlıklardan alınmış bilgilere, felsefî-fikrî bir havaya bürünmüş olsalar da veya içinde gelecek hakkında sonradan doğrulanan kehanetler bulunsa da tebliğ denilemez.
Literatür
- Baran İslam Ansiklopedisi
- Ruh ve Kainat, Bedri Ruhselman
TDK sözlük anlamı ve açıklaması nedir?
Arapça teblīġ
1. isim Bildirme:
"Heyet reisi selamlarının size tebliğine beni memur ettiler." - Peyami Safa
2. isim Haber verme.
3. isim Bildiri:
"İşte size tebliğde bahsettiğimiz saz şairi Âşık Mehmet, diye tıknaz adamı takdim etti." - Haldun Taner
Edebiyat ve Söz Sanatı Terimleri Sözlüğü - 1948
(Divan edebiyatı terimi) (Söz sanatı terimi) Obartmanın (mübalâğanın) ilk derecesi ki makbul sayılır.
Kelime Kökeni
Arapça blġ kökünden gelen tablīġ تبليغ "iletme, ulaştırma" sözcüğünden alıntıdır. Arapça sözcük Arapça bulūġ بلوغ "ulaşma, varma, erme" sözcüğünün tefˁîl vezni (II) masdarıdır.
Tarihte En Eski Kaynak
[ Daî, Nevhatü'l-Uşşak (1647) ]
Bu kaynak kayıtlara geçmiş ve tebliğ kelimesinin kullanıldığı yazılı ilk kaynaktır. Kullanımı daha öncesinde sözlü olarak veya günlük hayatta yaygın olabilir.