terbiye

 

terbiye ne demek? TDK anlamı ve açıklaması

terbiye (I)

Arapça terbiye

1. isim ► eğitim:

      "Hepsi de karşılıklı bir iyilik ve bir terbiyeden istifade etmekteydiler." - Abdülhak Şinasi Hisar

2. isim ► görgü:

      "Davudi sesi, şetareti, terbiyesi kendisini hem kadınlara hem erkeklere sevdirmişti." - Ahmet Hikmet Müftüoğlu

3. isim Bazı yemeklerin suyunu türlü yollarla koyulaştırma.

4. isim Eti, pişirmeden önce çeşitli baharatlar, yağ, salça vb. şeyler içinde bir süre bekletme.

5. isim Hayvanı alıştırma:

      "Sessiz sinema filminde bir yabani atın terbiye sahnesi gösteriliyordu." - Falih Rıfkı Atay

terbiye (II)

isim, ağızlardan

Araba hayvanlarının dizginleri:

      "Arabacı tekrar tekerleğe basıp yerine çıktı, terbiyeleri eline aldı." - Orhan Seyfi Orhon

Zanaat Terimleri Sözlüğü - 1976

Dizgin. (*Senirkent -Isparta; -Amasya; Yenikent *Aksaray -Niğde)

Kelime Kökeni

Arapça rbw kökünden gelen tarbiyat تربية  "1. büyütme, yetiştirme, eğitme, 2. suda yumuşatma" sözcüğünden alıntıdır. Arapça sözcük Arapça rabā "1. büyüdü, yetişti, besili hale geldi, 2. suda şişti" fiilinin tefˁîl vezni (II) masdarıdır. Daha fazla bilgi için Rab maddesine bakınız.

Tarihte En Eski Kaynak

• terbiyet "eğitme, adap ve usul öğretme" [ Saraylı Seyf, Gülistan Tercümesi (1391) ]
• terbiyet "sıvıda yumuşatma" [ F (1451) : sirkeyile südile terbiyet olınmış kamcı eline aldı, anunıla ol bīçareyi ol kadar dögdi ki ]
• terbiyet, terbiyetli, terbiyetsiz [ Filippo Argenti, Regola del Parlare Turco (1533) ]