Georg Henrik von Wright ( İsveççe: [ˈJěːɔrj ˈhɛ̌nːrɪk fɔn ˈvrɪkːt] ; 14 Haziran 1916 – 16 Haziran 2003) Finlandiyalı filozof.
{tocify} $title={İçindekiler}
Hakkında bilgi nedir?
- Doğumu tarihi: 14 Haziran 1916
- Doğum yeri: Helsinki, Finlandiya
- Ölümü tarihi: 16 Eylül 2003 (87 yaşında)
- Ölüm yeri: Helsinki, Finlandiya
- Eğitim:
- Helsinki Üniversitesi (1934–1937, 1939–1941; Doktora, 1941)
- Cambridge Üniversitesi (Yüksek lisans öğrencisi, 1939)
- Çağı: 20. yüzyıl felsefesi
- Bölgesi: Batı felsefesi
- Okulu: Analitik felsefe
- Kurumlar:
- Cambridge Üniversitesi
- Helsinki Üniversitesi
- Cornell Üniversitesi
- Akademik danışmanlar: Eino Kaila
- Doktora öğrencileri: Jaakko Hintikka
- Ana ilgi alanları: Modal mantık, eylem felsefesi, dil felsefesi, zihin felsefesi, bilim felsefesi
- Önemli fikirleri: Deontik mantık, İlerleme Miti
- Etkilendikleri: Eino Kaila, Ludwig Wittgenstein, Charles Sanders Peirce, Oswald Spengler, G. E. Moore, Jürgen Habermas
- Etkilenenler: Karl-Otto Apel, Peter Hacker
Yaşamı
1948'de Cambridge Üniversitesi'nde profesör olan Ludwig Wittgenstein'ın emekli olması üzerine von Wright, 32 yaşında başkanlığına seçildi. Finlandiya'nın İsveççe konuşan azınlığından olduğu için İngilizce, Fince, Almanca ve İsveççe yayın yaptı. Von Wright, hem Fin hem de 17. yüzyıl İskoç soyundan geliyordu.
İş
Von Wright'ın yazıları iki geniş kategoriye ayrılır. Birincisi, Anglo-Amerikan damarında analitik felsefe ve felsefi mantıktır. 1951'de yazdığı kitapları, An Essay in Modal Logic ve Deontic Logic, biçimsel modal mantığın ve onun deontik versiyonunun savaş sonrası yükselişinde dönüm noktasıydı . Wittgenstein'da daha sonraki çalışmalarını düzenleyen bir otoriteydi. Felsefi mantık, felsefi çözümleme, eylem felsefesi, dil felsefesi, zihin felsefesi üzerine uzmanlaşmıştı ve Charles Sanders Peirce üzerine de yakın bir biçimde çalışıyordu. Zamanının Fin felsefesinin önde gelen figürüydü.
Von Wright'ın yazılarındaki diğer damar, ahlakçı ve kötümserdir. Oswald Spengler, Jürgen Habermas ve Frankfurt Okulu'nun modern rasyonalite hakkındaki düşüncelerinin etkisiyle hayatının son yirmi yılında üretken bir şekilde yazdı. Bu dönemde onun en iyi bilinen makalesi "İlerleme Miti" (1993) başlığını taşıyordu. Bu makale materyal ve teknolojik ilerlemenin gerçekten ilerleme olarak nitelendirebileceği konusuna kafa yoruyordu.
Ödülleri
Hayatının son yılında, diğer fahri derecelerinin yanı sıra, Bergen Üniversitesi'nden fahri derece aldı. Ayrıca 1968'de İsveç Akademisi Finlandiya Ödülü'ne layık görüldü.