Bir edebi akım olarak kişiselcilik (personalizm), soyut düşüncülükle özdekçiliğin karşısına tinsel gerçekliği, sözü geçen iki bakış açısının da parçalara böldüğü birliği yeniden yaratacak sürekli çabayı koyar. Kişiselcilik, Descartes'ın "Düşünüyorum öyleyse varım" (Cogito ergo sum) geleneği içinde yer alır. Kişiselciliğin ana yapısı şöyle özetlenebilir: Kişilik, bilinç, kendi yargısını özgürce belirleme, amaçlara yönelme, zamanın akışına karşı öz kimliğini sürdürme ve değerlere bağlanma gibi temel özellikleri nedeniyle, bütün gerçekliğin dokusunu oluşturur.
Felsefi yönden Gottfried Wilhelm Leibniz bu akımın kurucusu, George Berkeley de başlıca kaynaklarından biri olarak kabul edilir. Edebiyatta en önemli savunucusu Emmanuel Mounier’dir.
{tocify} $title={İçindekiler}
TDK sözlük anlamı nedir?
Eğitim Terimleri Sözlüğü - 1974
İngilizce: personalsm, Fransızca: personnalisme
1. Kişiliğin bütün gerçeklik ve değerlerin temeli olduğu görüşünü savunan felsefe kuramı. 2. Ruhbilimde "ben"in temel bir kavram olduğu ve ona en yüksek değerin verilmesi gerektiği savını ileri süren yöntemli tutum.
Felsefe Terimleri Sözlüğü - 1975
Türkçe: şahsiye mezhebi, İngilizce: personalism, Fransızca: personnalisme, Almanca: Personalismus
1. Kişiyi en yüksek evren ilkesi olarak gören fizikötesi öğreti. 2. Kişisel bir Tanrı'ya inanma. Karşıtı bk. tümtanrıcılık. 3. İnsanın temel belirlenimini özne-nesne karşıtlığında değil, ben-sen bağlantısında arayan öğretiler. 4. Yaşamın ve tarihsel gelişmenin anlamını ve en yüksek değerini kişiliğin oluşmasında gören ahlak ve tarih felsefesi görüşleri.