kötü ne demek TDK sözlük anlamı ve açıklaması nedir?
1. sıfat İstenilen, beğenilen nitelikte olmayan, hoşa gitmeyen, fena, iyi karşıtı:
"Hamakat, dalalet ve kötü niyetin bu kadarına söylenebilecek bir şey yoktur." - Necip Fazıl Kısakürek
2. sıfat Zararlı, tehlikeli:
Kötü adam.
3. sıfat Korku, endişe veren:
"Yabancının bu kötü kastına yalnız azmimizle karşı koyduk." - Ruşen Eşref Ünaydın
4. sıfat Kaba ve kırıcı:
"Kızına söylemedik kötü lakırtı bırakmamış." - Memduh Şevket Esendal
5. sıfat Kişi veya toplum üzerinde olumsuz etkileri olan.
6. zarf Aşırı, çok:
Kız, oğlana kötü tutuldu.
Felsefe Terimleri Sözlüğü - 1975
Türkçe: şer, İngilizce: evil, wrong, Fransızca: mal, Almanca: Böse, Uebel
İyinin karşıtı olan. 1. Değersiz bulmanın, kınamanın, ayıplamanın konusu olan her şey; istencin yasaya uygun bir biçimde karşı gelmeye ve elinden geldiğince değiştirmeye hakkı olduğu her şey. 2. Ahlak değerlerine ve törel istence karşı olan her şey. Bu anlamda: a. Düzen bozucu ve yıkıcı olarak beliren şeyler, b. Olumsuzluk ve yadsıma ilkesi olarak beliren şeyler.
Kelime Kökeni
Eski Türkçe köti sözcüğünden evrilmiştir. Eski Türkçe sözcük Eski Batı Türkçesinde ketü "sakat, çolak" sözcüğü ile eş kökenli olabilir; ancak bu kesin değildir.
Tarihte En Eski Kaynak
köti "fena, yaramaz" [ Divan-i Lugat-it Türk (1070) ]
kötü/köti "aynı anlamda" [ Meninski, Thesaurus (1680) ]
kötücül "bedhah, başkasının kötülüğünü isteyen" [ Osmanıcadan Türkçeye Cep Kılavuzu (1935) ]
kötümser "bedbin" [ TDK, Felsefe ve Gramer Terimleri (1942) ]