Emek; mal veya hizmet üretimi sırasında ortaya konan insan kaynağıdır. Üretimi gerçekleştirenlerin fiziksel ve düşünsel katkılarıdır.
Kavram, kol emekçilerinin verdiği hizmetlerin yanı sıra, başka birçok hizmet türünü de kapsar. Zahmet ve çabayla eşanlamlı olmayan emek kavramının fiziksel ve fizyolojik anlamda "yapılmış iş" terimiyle de uzak bir ilişkisi vardır. İnsanların fiziksel enerjilerini üretimde kullanmaları emeği oluşturan başlıca öğedir. Bunun yanı sıra, az veya çok oranda beceri ve kendini yönlendirme de emeğin öğeleri arasında sayılır. Emeğin ayırt edici özelliklerinden biri zamanı kullanmasıdır.
Somuta indirgendiğinde bu özellik, insan yaşamının bir bölümünün emek sürecine ayrıldığı anlamına gelir. Emeğin başka bir özelliği de, oyunun tersine, kendi başına bir amaç değil, insan gereksinimlerini karşılamaya yönelik oluşudur. Emek, yaratılan üründen; çağdaş ekonomik yaşam söz konusu olduğunda da ülke ekonomisinin toplam ürününden belirli bir pay almak için harcanır.
Ayrıca bakınız
TDK sözlük anlamı nedir?
emek, -ği
1. isim Bir işin yapılması için harcanan beden ve kafa gücü, mesai, zahmet:
"Ücret emeğin karşılığıdır." - Anayasa
2. isim Uzun ve yorucu, özenli çalışma:
"Bir darbe benim bütün o uzun emeklerimi sıfıra indirir." - Hüseyin Cahit Yalçın
3. isim, toplum bilimi İnsanın bilinçli olarak belli bir amaca ulaşmak için giriştiği hem doğal ve toplumsal çerçevesini hem de kendisini değiştiren çalışma süreci.
Tecim, Maliye, Sayışmanlık ve Güvence Terimleri Sözlüğü - 1972
Türkçe: iş, İngilizce: labor, main power, work, Fransızca: main d'oeuvre, travail
1. Üretimi geliştiren en önemli etken; yapılana katılan insan gücü. 2. Yapılan işte para ile ölçümlenen insan emeği
İktisat Terimleri Sözlüğü - 2004
İngilizce: labour, labor
Belli bir bedel karşılığı üretim sürecinde üretim faktörlerinden biri olarak yer alan beden ve/veya beyin gücü.
Hemşirelik Terimleri Sözlüğü - 2015
İngilizce: labor
Mal, hizmet veya düşünce üretmeye yönelik her türlü çaba.
Kelime Kökeni
Eski Türkçe emge- "acı çekmek" fiilinden +Ik sonekiyle türetilmiştir. Eski Türkçe fiil Eski Türkçe em "ilaç" sözcüğünden +gA- sonekiyle türetilmiş olabilir; ancak bu kesin değildir.
Tarihte En Eski Kaynak
emgek "zahmet, eziyet, acı" [ Orhun Yazıtları (735) : Ok bodun emgek körti [Ok boyları zahmet çekti] ]
emgeklemek "dört ayak üstünde sürünmek" [ Uygurca (1000 yılından önce) ]
emekli "zahmetli, zor" [ Meninski, Thesaurus (1680) ]
emekli "mütekâit" [ c (1935) : Emekli ve öksüzlerin ikinci altı aylık yoklamaları başlamıştır. ]
Bu kaynak kayıtlara geçmiş ve emek kelimesinin kullanıldığı yazılı ilk kaynaktır. Kullanımı daha öncesinde sözlü olarak veya günlük hayatta yaygın olabilir.