 |
| Take the Fair Face of Woman..., Sophie Anderson (1823-1903). |
Peri, birçok farklı kültürün efsane, folklor ve mitolojisinde bulunan bir ruh veya doğaüstü yaratıktır. Genellikle insan görünümünde, çoğunlukla çok küçük olduğu ve uçmak, büyü yapmak, geleceği görmek veya etkilemek gibi doğaüstü güçlere sahip olduğu düşünülmüş ve böyle tasvir edilmiştir. Popüler kültürde çoğunlukla genç ve güzel kadınlar olarak tasvir edilseler de, eskiden bitkin yaşlı kadınlar veya yaramaz yaşlı erkekler olarak tasvir edilirlerdi. Farsça kökenli bir kelimedir. Farsça anlamı büyü yapan, büyüleyen kadındır ve kelimenin kökeni Farsça kanat anlamındaki "par" dır.
Peri, eski Türk inanışında "melek"tir ve aslı "Perişte" dir ve diğer Türk dillerinde günümüzde de bu şekilde kullanılmaktadır, Türkçeye "peri" şeklinde girmiştir. Türk mitolojisindeki peri kavramı, Dede Korkutun Tepegöz hikâyesi ve esin perileri olan Ak Kızlar inancında kendini göstermektedir.
 |
| peri çizimi |
{tocify} $title={İçindekiler}
TDK sözlük anlamı ve açıklaması nedir?
Farsça perī
1. isim Doğaüstü güçleri olduğuna inanılan, hayal ürünü varlık:
"Acaba böyle bir meraka uymak perilere karşı gelmek midir?" - Hüseyin Rahmi Gürpınar
2. isim, mecaz Çok güzel, alımlı, becerikli kadın.
Zanaat Terimleri Sözlüğü - 1976
Küçük ayakkabı çivisi. (-Uşak; -Kütahya; Dutluca, İnönü -Eskişehir)
Biyoloji Terimleri Sözlüğü - 1998
Yunanca bir yapının çevresindeki yapıyı göstermek üzere kullanılan ön ek.
Veteriner Hekimliği Terimleri Sözlüğü -
Diğer: anat. peri
anat. Çevresinde, etrafında.
Kelime Kökeni
Farsça aynı anlama gelen parī veya parrī پرى/پرّى sözcüğünden alıntıdır. Farsça sözcük Orta Farsça (Pehlevice veya Partça) aynı anlama gelen parīk sözcüğünden evrilmiştir. Bu sözcük Avesta (Zend) dilinde pairikā- ""yanında duran", Zerdüşt inancında iyi ruh, peri" sözcüğünden alıntıdır. Avestaca sözcük Avesta (Zend) dilinde pairi "yan, etraf" sözcüğünden türetilmiştir.
Tarihte En Eski Kaynak
[ Kutadgu Bilig (1070) : kanı ol peri kuş bu yalnguk öze ]
Bu kaynak kayıtlara geçmiş ve peri kelimesinin kullanıldığı yazılı ilk kaynaktır. Kullanımı daha öncesinde sözlü olarak veya günlük hayatta yaygın olabilir.