Selefiyye ile karıştırılmamalıdır.
Selef (Arapça: سَلَف) veya Türkçede yaygın kullanımıyla Selef-i Sâlihin, İslâm literatüründe kullanılan bir terimdir.
Selef, Arapçada 'geçmek, geçmişte kalmak,önce gelmek anlamlarına gelir. İslâmî bir terim olarak ilim ve yaşayış bakımından önder olan İslâm Peygamberi'nin sahâbeleri ve tâbi'îni de içine alan ilk dönem Müslümanlarını ifade eder. Bâzı İslâm âlimleri ise selef terimini daha geniş tutarak sahabeler ve tâbi'în yanında tebe-i tâbi'îni ve onlara uyanları da bu terimin içine alırlar.
İslâm dininde selef kavramının oluşmasına ve onların üstünlüklerine delil olarak şu hadis zikredilir: "İnsanların en hayırlısı, asrım(daki ashâbım)dır. Sonra onları takib edenler (tâbi'ûn), sonra onları takib edenler(tebe-i tâbi'în)dir. Daha sonra birtakım topluluklar gelir ki onlardan bazısının şåhitliği yemîninin önüne geçer, bazısının da yemîni şåhitliğinin önüne geçer.
{tocify} $title={İçindekiler}
İkinci nesil (tâbi'în)
- Abdurrahman bin Abdullah
- Abdullah bin Mübarek
- Ebu Müslim el-Havlânî
- Ebu Ruveym Nâfi' bin Abdurrahman
- Kâsım bin Muhammed
- Al-Rabi Ibn Khuthaym
- Ali Akbar
- Ali bin Abu Talha
- Ali Zeyn el-Âb’ı-Dîn
- Alqama ibn Qays al-Nakha'î
- Amir Ibn Shurahabil Ash-sha'bî
- Atâ bin Ebu Rebah
- Atiyya bin Saad
- Fatimah bint Sirin
- Hassan el-Basrî
- Iyas Ibn Muawiyah Al-Muzânî
- Mesrûk el-Kûfî
- Muhammed bin el-Hânifîyye
- Muhammad Ibn Wasi' Al-Azdî
- Muhammad ibn Sirin
- Muhammed el-Bakır
- Muhammad ibn Muslim ibn Shihab al-Zuhrî
- Muhammad ibn Munkadir
- Musa bin Nusayr
- Qatadah
- Rabi'ah Al-Ra'iy
- Raja Ibn Haywah
- Rufay Ibn Mihran
- Sa'id bin Jubayr
- Said bin el-Müseyyeb
- Salamah Ibn Dinar (Abu Hazim Al-A'raj)
- Salih Ibn Aşyam Al-Adavî
- Salim Ibn Abdullah Ibn Umar ibn el-Hattab
- Şurâih Al-Qadhî
- Tarık bin Ziyad
- Tâvus bin Keysan
- Ömer bin Abdülaziz
- Ümmü Gülsüm bint Ebu Bekir
- Urwah ibn el-Zubeyr
- Üveys bin Amir-i Karenî
Üçüncü nesil (tebe-ut tâbi'în)
- Abdullâh bin Mubârek
- Muhammad bin Kāsim
- Abd el-Rahmân el-Gafikî
- İmâm Zeyd bin Ali Zeyn el-Âb’ı-Dîn
- İmâm-ı Azam Ebû Hanîfe Numan İbn-i Sâbit
- İmâm Câʿfer es-Sâdık
- Mâlik bin Enes
- Muhammed bin Abdullah (Nefs’üz-Zekiyye)
- Muhammed İbn İdris el-Şafi'î
- Ahmed bin Hanbel
- Davûd ez-Zâhirî
Ayrıca bakınız
- Muhammed devrinde Müslümanlar ile temas kuran gayrimüslimler
- Şeyh’ûl-İslâm Takiy’ûd-Dîn İbn-i Teymiyyet’ûl-Harrânî (Selef’îyye)
- İbn Abd’el-Vehhâb (Vehhâb’îyye)
Kaynakça
- "TDV İslam Ansiklopedisi, cilt 36, sayfa 399". 9 Nisan 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Mart 2016.
- bknz: Ehl-i Sünnet vel-Cemaat Selef-i Sâlihîn Akîdesi, Abdullah b. Abdulhamîd el-Eserî, çev. Beşir Eryarsoy
- Buhârî, Fedâilu’l-ashâb 1, Şehâdât, 9
- Al bidaya wan Nahaya